Liefde kent geen grenzen - Federaal Wetenschapsbeleid

274
De Russisch sprekende en Poolse huwelijksmigranten vallen op door hun hoge
opleidingsniveau. Ondanks hun hoge studiegraad vinden deze vrouwen
nauwelijks werk volgens hun diploma. Dit brengt frustraties met zich mee. Veel
vrouwen vertrekken naar het Westen in de veronderstelling dat ze gemakkelijk
Nederlands of Frans kunnen leren en snel een plaats zouden veroveren op de
arbeidsmarkt. Vele van deze vrouwen hadden een sterk uitgebouwde carrière en
bekleedden functies met veel aanzien. In België voelen ze zich ‘maar migrant’.
De interferentie tussen huwelijk en migratie in de Turkse en Marokkaanse
gemeenschap bemoeilijkt de integratie op individueel niveau, maar ook op niveau
van de gemeenschap, door de voortdurende toename van nieuwkomers. De
blijvende voorkeur voor een partner uit het herkomstland kan als symptoom
beschouwd worden van een falend integratiebeleid.
Vooral bij de Russisch sprekende en Poolse huwelijksmigranten merken we een grote wens
tot structurele integratie. Deze vrouwen willen zo snel mogelijk Nederlands of Frans leren,
hun diploma laten gelijkschakelen en een plaats verzilveren op de arbeidsmarkt. Vaak
botsen ze met hun integratieverlangen op aanzienlijke barrières. Enerzijds verlangt de
Belgische samenleving dat nieuwkomers zich integreren. Anderzijds stelt ze zeer hoge
eisen – onder andere op de arbeidsmarkt – waardoor integratie moeilijk wordt.
Sensibilisatie van werkgevers lijkt ons dus noodzakelijk.
12. Huwelijk en migratie: een tocht door de woestijn
Dikwijls wordt huwelijksmigratie beschouwd als een uiting van traditionaliteit,
waarbij traditionele vormen van huwelijkssluiting worden overgeplant in de
ontvangende maatschappij. Traditioneel komt in Thailand de man bij de familie
van de vrouw wonen. Door de migratie vervalt deze traditie van matrilocaliteit.
De vrouw woont in België in bij de man. De familie van de vrouw verliest het
arbeidspotentieel van een inwonende man, als de vrouw naar het buitenland
emigreert. Om dit verlies te compenseren, verwacht de familie impliciet dat zij als
koppel geld terugsturen. Tevens betaalt de man bij de huwelijkssluiting vaak een
aanzienlijke bruidsprijs. Hij koopt als het ware het recht van de familie om zijn
vrouw naar het Westen te brengen.
Bij Turken en Marokkanen daarentegen is er de traditie van virilokaliteit. Door de
huwelijksmigratie van een man naar België kan de traditie van virilokaliteit –
waarbij de echtgenote bij de familie van man inwoont – niet worden verder gezet.
De traditie van de bruidsprijs verandert in de context van migratie eveneens. Voor
de migratie van een dochter is de familie in de herkomstregio bereid de
bruidsprijs te laten vallen. Dit vanuit de motivatie dat zij kan immigreren naar het