Liefde kent geen grenzen - Federaal Wetenschapsbeleid

6.2.1 Gezinshereniging met een Belg of een EU-onderdaan
Artikel 40 VW stelt dat gezinshereniging van EU-burgers is toegestaan voor de
echtgeno(o)t(e), de minderjarige kinderen onder de 21 jaar en de eerstegraads
bloedverwanten in rechtstreeks opgaande lijn van zowel de gezinshereniger als
van de echtgeno(o)t(e). Voor gezinsleden uit een derde land kan, afhankelijk van
de nationaliteit, een inreisvisum vereist worden. Niet EU-familieleden ontvangen
een andere verblijfsvergunning dan EU-familieleden, met een geldigheidsduur die
de verblijfsperiode van de gezinshereniger niet overschrijdt. Om recht op
gezinshereniging te kunnen uitoefenen, moet de gezinshereniger voor zichzelf en
zijn/ haar familieleden over voldoende bestaansmiddelen en een
ziektekostenverzekering beschikken om te voorkomen dat ze tijdens hun verblijf
ten laste komen van de sociale zekerheid van het gastland 2 .
Op 29 april 2004 hebben het Europees Parlement en de Raad een richtlijn
vastgesteld (Richtlijn 2004/38/EG), waarbij de bestaande wetgeving over het vrije
verkeer en verblijf wordt aangepast en de mobiliteit van burgers binnen de
Europese Unie wordt vergemakkelijkt. De lidstaten moesten deze richtlijn
omzetten in nationale wetgeving tegen ten laatste 30 april 2006. De richtlijn beoogt
een vereenvoudiging van de administratieve procedures. EU-burgers zullen
bijvoorbeeld niet langer verplicht zijn om een verblijfsvergunning aan te vragen in
het gastland. Vestiging in een ander EU-land blijft wel afhankelijk van een
economische activiteit of voldoende financiële middelen. EU-burgers en hun
familieleden krijgen permanent verblijfsrecht na 5 jaar ononderbroken verblijf,
zonder dat er voorwaarden aan zijn verbonden. Ook zullen gezinsleden uit een
derde land meer rechten krijgen, bijvoorbeeld in geval van overlijden van de EUburger
waarmee ze verwant waren of in geval van echtscheiding 3 .
6.2.2 Gezinshereniging op basis van de bilaterale tewerkstellingsakkoorden
Evenals EU-burgers, genieten de onderdanen van bepaalde derde landen een meer
gunstige regeling inzake gezinshereniging. Bilaterale tewerkstellingsakkoorden
tussen België en landen zoals Marokko, Algerije, Tunesië, Turkije en landen die uit
het voormalige Joegoslavië zijn ontstaan 4 leggen verplichtingen op aan België met
betrekking tot gezinshereniging (Art. 10, 1 ste lid, 1° VW). Het verschil is dat de
echtgenoten niet de leeftijd van 18 jaar dienen te hebben bereikt en dat de
kinderen ouder kunnen zijn dan 18 jaar, maar minderjarig volgens de eigen
nationale wetgeving5. Een andere belangrijke gunstigere bepaling is dat het
verbod op cascadehereniging of trapsgewijze hereniging uit de VW niet geldt voor
2 http://europa.eu.int/youreurope/nav/nl/citizens/guides/living/index.html, geraadpleegd op 20/04/2006.
3 http://europa.eu.int/youreurope/nav/nl/citizens/guides/living/index.html, geraadpleegd op 20/04/2006.
4 Slovenië, Kroatië, Macedonië, Bosnië-Herzegovina, Servië en Montenegro.
5 Vb. Marokko: 20 jaar, Algerije: 19 jaar en Tunesië: 20 jaar.
15