Liefde kent geen grenzen - Federaal Wetenschapsbeleid

121
De regelgeving is een van de factoren uit de wijde omgeving die ze zelf niet in de
hand hebben. De beperkte toegangsmogelijkheden tot het Westen zetten hen ertoe
aan om andere kanalen te vinden. Zo kan het huwelijk een bewuste
migratiestrategie zijn om naar het Westen te migreren. Het huwelijk als strategie
voor migratie is nog niet vaak bestudeerd (Fan, Huang, 1998). Dit heeft te maken
met de veronderstelling dat het huwelijk een sociaal contract is, gebaseerd op
affectie en een wederzijds engagement, waarin het pragmatische aspect van het
instituut genegeerd wordt. Het is hierbij maar de vraag of mensen migreren om te
huwen? Of huwen mensen om te migreren? Deze vraag valt niet ongenuanceerd
te beantwoorden. Doorgaans zijn pragmatische en romantische drijfveren bij een
huwelijk nauw met elkaar verweven.
Het economische argument is een niet te onderschatten drijfveer. Om het
voorbeeld van de Filippijnen te geven: er zijn weinig landen ter wereld waarvan
zoveel van de burgers in het buitenland verblijven. Ongeveer 7,3 miljoen
Filippino’s, of omgerekend 8% van de bevolking verblijft in het buitenland.
Officiële cijfers schatten dat het teruggestuurde geld vanuit het buitenland in de
periode tussen 1990 en 2001 oploopt tot 5,2% van het BNP (O’Neil, 2004).
Door deze grote stroom aan ‘remittances’, wordt migratie door de overheid op de
Filippijnen dan ook sterk gewaardeerd en aangemoedigd. Elk jaar kiest de
president uit talloze kandidaten 20 migranten die veel geld terugzonden naar de
familie. Deze worden de “Baygong Bayani” genoemd.
De Baygong Bayani is een held. Het zijn de nieuwe helden van de maatschappij.(…) Want
tot op de dag van vandaag wordt de Filippijnse economie rechtgehouden door deze
remittances, dus door het geld dat door Filippino’s in het buitenland wordt teruggestuurd.
(WDC, Intal)
In die zin moedigt de eigen overheid economische migratie aan. Volgens deze
bevoorrechte getuige, stimuleren dergelijke beloningen verdere migratiestromen.
Aan hen wordt een maatschappelijk positief gewaardeerde status toegekend, die
als nastrevenswaardig wordt gepresenteerd. Deze heldenstatus is enkel
gereserveerd voor die migranten die een economische bijdrage leveren in het land
van herkomst.
Ook bij Thaise vrouwen is geld terugsturen naar de familie een wijdverbreid
gebruik. Er heerst op Thailand een culturele verwachting dat kinderen niet alleen
hun dankbaarheid en respect betonen ten aanzien van de ouders, maar ook dat ze
materieel een bijdrage leveren aan het gezinsinkomen. Daarmee uiten ze hun
dankbaarheid naar de ouders toe dat zij hen gedurende al die jaren hebben
opgevoed (Osaki, 1999).