PROBLEM DURUMU - Prof.Dr. Seval Fer

24nesnelerin içerikten ayrılması yeteneği) ve atılganlık-derin düşünme(impulsivity-reflectivity) (Örneğin, alternatif çözümleri yansıtma/aldırmamaeğilimi). Ayrıca bazı kuramcılar belirli bilişsel stilleri daha büyük bir bilişselişlem çatısı altında toplama girişimlerinde de bulunmuşlardır. Örneğin Kaganve Kogan (1970) belirli bilişsel stilleri, problem çözme basamakları ileeşleştirmeye çalışmışlardır. Fowler (1977, 1980) ve Santostefano (1986)stiller tasarımını gelişimsel bir çatı içerisinde incelemişler, Royce ve Powell(1983) stilleri, daha düşük düzeyli yeteneklerin gelişimini denetleyen dahayüksek düzeyli stratejiler olarak kavramlaştırmışlardır (Grigorenko veSternberg, 1997: 295-296).2. Kişilik Merkezli (Personality-Centered): Myers ve Myers (1980)’ın,Jung (1923)’un çalışmalarını esas alan kuramı, bu yaklaşım kapsamındadır.Myers ve Myers;- Tutumu, içedönüklük ve dışadönüklük (extroversion-introversion),- Algısal becerileri, sezinleme ve hissetme (intuition-sensing),- Muhakeme becerilerini, düşünme ve hissetme (thinking-feeling),- Dış dünya ile başa çıkma becerilerini, yargılama ve anlama(judgment-perception) olmak üzere zıt kutuplu sekiz süreçten oluşan dörtboyuta ayırmışlardır.Farklı yazarlara göre biliş merkezli, farklı yazarlara göre de etkinlikmerkezli kuramlar kapsamında bulunan Gregorc, Grigorenko ve Sternbergtarafından kişilik merkezli kuramlar kapsamında değerlendirilir. Gregorc(1984), zamanın ve mekanın her birinin yönetilmesine ilişkin ikişer yolbelirlemiştir. Buna göre bireyler, mekana göre soyut veya somut, ve zamanagöre ardışık veya dağınık olarak sınıflandırılabilirler. Miller (1987, 1991)biraz daha farklı olarak, çözümsele karşı bütünsel (analytic-holistic), nesnelekarşı öznel (objective-subjective) ve duygusal kararlıya karşı duygusalkararsız (emotionally stable-emotionally unstable) bireyleri ayırt eden birsınıflandırma önermiştir (Grigorenko ve Sternberg, 1997: 296).3. Etkinlik Merkezli (Activity-Centered): Bu yaklaşım öğrenme veöğretme stilleri üzerine odaklanmıştır ve öğrenme stilleri olarak daadlandırılır. Bu kapsamdaki kuramlar muhtemelen, sınıf ortamında doğrudanuygulanma imkanı bulan stil kuramlarıdır. Örneğin, Kolb (1974) dört öğrenmestili tanımlamıştır; ayrıştırmaya (convergent) karşı değiştirme (divergent) ve-24-