Εδώ - Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση

- «Και τι να παίξουμε;»
- «Να παίξουμε το λαογράφο που πήγε και ζήτησε τη σίτα της κι εκείνη δεν ήθελε».
- «Είμαστε πολλά παιδιά και είναι μόνο δύο οι ρόλοι, ένας της γιαγιάς και ένας του λαογράφου».
- «Να βάλουμε και τους κατοίκους του χωριού. Ότι πάνε εκεί και δεν τον αφήνουν να πάρει τη
σίτα».
- «Σιγά, άμα την αγαπάνε τόσο θα της δώσουν μία δικιά τους, στα χωριά έχουν πολλές τέτοιες».
- «Τότε να κάνουμε ένα γάμο και η γιαγιά να κάνει με τη σίτα της γλυκά».
- «Ένα γάμο, όπως τότε!»
- «Τότε φορούσαν άλλα ρούχα και ο γαμπρός πήγαινε στην εκκλησία με το άλογο, το είδα στην
τηλεόραση».
- «Κι εγώ το είδα, είχαμε πάει με τους γονείς μου το καλοκαίρι στην Πορταριά κι εκεί όλο το
χωριό είχε ντυθεί με άλλα ρούχα, του παλιού καιρού, και έκαναν τον παραδοσιακό γάμο».
- «Να, κι εμείς, αυτό να κάνουμε, έναν παραδοσιακό γάμο».
- «Εγώ όμως, λέω να κάνουμε κάτι με τους αρχαίους Έλληνες που έπαιζαν το κότσι και τα σπαθάκια».
- «Και οι παππούδες μας έπαιζαν με το κότσι, αφού μας το είπανε. Θα βάλουμε στο έργο να παίζουν
δύο παιδιά κότσι».
- «Θα παίζουν την ώρα που η γιαγιά κοσκινίζει για να φτιάξει κουραμπιέδες».
- «Εκείνα θα μιλάνε δυνατά, θα την ενοχλούν κι εκείνη θα λέει "φύγετε από τα πόδια μου, δε θα
προλάβω, φύγετε"».
- «Αστείο θα είναι, μ' αρέσει».
Η Άννα, που είχε δει τον παραδοσιακό γάμο, περιέγραψε στους υπολοίπους τον τρόπο που διεξήχθη.
Έτσι, είχαν ήδη το σκελετό της ιστορίας. Απέμενε να βάλουν κάποια λόγια. Σε κανέναν δεν άρεσε η
ιδέα να μάθει κάποια συγκεκριμένα και να τα λέει απ’ έξω. Κατέληξαν λοιπόν στο εξής: Θα το έπαιζαν
μία φορά, έτσι, αυθόρμητα, θα είχαν ανοιχτό το κασετοφωνάκι και ό,τι ωραίο έλεγαν, θα το κατέγραφαν,
για να το θυμούνται. Ακολουθώντας δηλαδή ένα γενικό πλάνο, θα αυτοσχεδίαζαν και σε
κάποια μόνο σημεία θα έπρεπε να πουν ορισμένες ατάκες.
- «Να μοιράσουμε τους ρόλους».
Αποφάσισαν ότι η γιαγιά με τη σίτα θα ήταν η μαμά της νύφης. Αλλά «δε θ’ αρχίζει έτσι το έργο».
- «Θα πάει η νύφη, πριν να γίνει νύφη, στη βρύση για νερό κι εκεί θα τη δει ο γαμπρός, πριν να
γίνει κι αυτός γαμπρός».
- «Θα έχει η νύφη τη στάμνα στον ώμο και θα κουνάει τη μέση και θα ανοιγοκλείνει τα μάτια
για να δείξει ότι είναι ωραία».
- «Κι ο γαμπρός θα βάλει τη μαγκούρα στην πλάτη».
- «Γκλίτσα τη λένε».
- «Ωραία, θα βάλει τη γκλίτσα στον ώμο, θα στρίβει το μουστάκι και θα λέει "ορέ, τι καλή που
είσαι"».
- «Γιατί να μη λέει "μ' αρέσουν τα μαύρα σου ματάκια";»
- «Γιατί το "ορέ, τι καλή που είσαι" είναι πιο αστείο και θα γελάσουνε όλοι. Δε θα είναι πολύ
Σελίδα 117