Εδώ - Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση

Με την ψηφιακή μηχανή τράβηξαν μία ομαδική φωτογραφία και την πέρασαν στον υπολογιστή. Με
τη βοήθεια των ενηλίκων έστειλαν το μήνυμα στην ηλεκτρονική διεύθυνση του άλλου σχολείου και
διάβασαν την απάντηση «Το μήνυμα σας απεστάλη». Μετά περίμεναν την απάντηση των άλλων.
Μάταια όμως. «Γιατί έγινε αυτό;», «Μήπως δε μας θέλουν για φίλους;», «Μήπως έχουν μάθημα και
δεν διάβασαν το μήνυμα;», «Μήπως έχουν πάει εκδρομή;»
Για να εξασκηθούν, τα παιδιά του δημοτικού έστειλαν ένα ακόμη μήνυμα, στον υπολογιστή του
νηπιαγωγείου αυτή τη φορά. Τα νήπια πήγαν στην τάξη τους, το άνοιξαν με τη βοήθεια της νηπιαγωγού
και προσπάθησαν με τον τρόπο τους να απαντήσουν. Εκείνη την ημέρα δεν έλαβαν κάποιο μήνυμα
από το σχολείο της άλλης πόλης, επικοινώνησαν όμως, νήπια και παιδιά του δημοτικού, μεταξύ
τους. Την επόμενη μέρα, μόλις έφτασαν στο νηπιαγωγείο, ζήτησαν να πάνε στη διπλανή αίθουσα για
να δουν αν είχε φτάσει το αναμενόμενο μήνυμα. Η νηπιαγωγός τους είπε ότι δε χρειαζόταν να φύγουν
από την τάξη, θα έμπαιναν στη σχετική σελίδα και θα διάβαζαν από εκεί το μήνυμα, αν υπήρχε.
Προς μεγάλη χαρά όλων, υπήρχε ένα που έλεγε πόσο πολύ χάρηκαν τα παιδιά της πόλης που έλαβαν
ένα τέτοιο μήνυμα και θα αποκτούσαν φίλους που ζούσαν σε νησί. Υπήρχε επίσης και μία ωραία φωτογραφία
των μαθητών και της δασκάλας τους. Τα νήπια περίμεναν πώς και πώς να χτυπήσει διάλειμμα στο
δημοτικό, για να βγουν τα παιδιά και να τους πουν τα νέα, σε περίπτωση που εκείνοι δεν το είχαν δει.
Μέσω διαδικτύου οι δύο ομάδες παιδιών αντάλλασαν τα νέα τους, πότε πήγαν εκδρομή, πώς τα
πέρασαν, αν έγινε κάτι περίεργο, κάτι αστείο.
Μία ημέρα έλαβαν μία βιντεογραφημένη μικρή ταινία, όπου έδειχνε στιγμιότυπα από μία γιορτή στο
σχολείο. Υπήρχε όμως ένα μικρό πρόβλημα. «Ποιο ήταν το κάθε παιδί; Ποιο ήταν το όνομα του;»,
«Δε γίνεται να έχεις φίλους και να μην ξέρεις πώς είναι, πώς τους λένε». Τα παιδιά σκέφτηκαν να