Εδώ - Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση

- «Τι βλέπετε εδώ;» ρώτησε ο νηπιαγωγός.
- (Νήπιο): «Δυο φασόλια που μυρίζουν το ένα το άλλο!»
- (Νήπιο): «Δύο γκρίζα που ίδρωσαν...»
- (Μαθήτρια): «Δύο πέτρες που χτυπάει η μία την άλλη και λένε τοκ τοκ».
Ένας μαθητής διάβασε: «Τα πρώτα μουσικά όργανα που χρησιμοποίησε ο άνθρωπος ήταν από υλικά
τα οποία έπαιρνε από τη φύση. Τοκ τοκ».
Οι εκπαιδευτικοί διερεύνησαν τις γνώσεις των παιδιών, κάνοντας τους ερωτήσεις, όπως:
- «Για ποιους ανθρώπους μιλάει;»
- «Τι υλικά θα μπορούσαν να πάρουν αυτοί οι άνθρωποι από τη φύση;»
- «Πώς φαντάζεστε ότι τα χρησιμοποιούσαν;»
- «Στην εικόνα του βιβλίου τι δείχνει;»
- «Μπορούμε να χτυπήσουμε κι εμείς ρυθμικά με δύο πέτρες; Με τι άλλο θα μπορούσαμε να
χτυπήσουμε ρυθμικά; Τι θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε από τα υλικά που έχουμε μέσα
στην τάξη;»
Τα παιδιά πρότειναν διάφορα υλικά, όπως τενεκεδάκια, κουτιά, μολύβια, κασετίνα. Ένας μαθητής
διάβασε αυτό που ήταν γραμμένο στο τέλος της σελίδας: «Δοκίμασε να περπατήσεις ή να τρέξεις
χτυπώντας με δύο βότσαλα το ρυθμό της κίνησης σου».
- «Έχουμε εμείς τόσα βότσαλα, ώστε να φτάσουν να παίξουμε όλοι;»
- «Τι άλλο θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε, για να βαδίσουμε και να τρέξουμε ρυθμικά;»
Τα παιδιά στην αρχή βάδισαν και μετά έτρεξαν, χτυπώντας και κρατώντας το ρυθμό με δύο κασετίνες,
με δύο κουτιά, με δύο τενεκεδάκια, με ό,τι ανακάλυψαν ότι τους έδινε ένα ηχηρό και ρυθμικό
αποτέλεσμα.
Ο νηπιαγωγός έκανε μία περίεργη ερώτηση:
- «θυμάστε, μήπως, πόσες νύχτες και πόσες μέρες έχουν περάσει από τότε που άνοιξαν τα σχολεία;»
Τα παιδιά προσπάθησαν να σκεφτούν, δύσκολο να τις μετρήσουν. Ο νηπιαγωγός πρότεινε να χτυπούν
για κάθε ημέρα που πέρασε μία φορά στο τραπέζι και για κάθε νύχτα ένα χτύπημα με τα χέρια.
Άρχισε να ακούγεται ένας ρυθμικός ήχος, προερχόμενος από τους επαναλαμβανόμενους ήχους του
χτυπήματος στο τραπέζι και του χτυπήματος με τα χέρια.
- «Αν θέλαμε να γράψουμε αυτό το ρυθμό που ακούσαμε, με ποιον τρόπο θα μπορούσαμε να το
κάνουμε; Με ποιο σημαδάκι να κάνουμε την ημέρα;»
Τα παιδιά πρότειναν για την ημέρα το τετράγωνο και για τη νύχτα τον κύκλο. Στη συνέχεια άρχισαν
να γράφουν σε ένα χαρτί την εναλλαγή μέρας και νύχτας με σύμβολα, εμφανίζοντας τελικά το εξής
ρυθμικό σχέδιο:
DODODODODODODODO
Αυτό το ρυθμό τον επανέλαβαν με δύο συλλαβές:
μπά-λα, μπά-λα, μπά-λα, μπά-λα, μπά-λα, μπά-λα, μπά-λα, μπά-λα, μπά-λα
Μετά επεξέτειναν την ιδέα: «Πόσες ήταν οι εποχές του χρόνου; Με ποια σειρά εμφανίζονταν;»
Πρότειναν για το φθινόπωρο ένα σκοτεινό ήλιο, γιατί αρχίζουν τα πρώτα κρύα. Για το χειμώνα τον
άδειο κύκλο, γιατί δεν βγαίνει συχνά ο ήλιος, για την άνοιξη το φωτεινό ήλιο και για το καλοκαίρι
τον ήλιο με τις μακριές ακτίνες.
Σελίδα 59