Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Μετά ο δάσκαλος μοίρασε φύλλα εργασίας σε όλα τα παιδιά το ίδιο. Τους έδειξε το βιβλίο, για να δουν<br />
ότι είναι φωτοτυπία της σελίδας από την οποία διάβασαν το κείμενο, <strong>και</strong> όλοι μαζί έπαιξαν το γλωσσικό<br />
παιχνίδι. Επίσης ο δάσκαλος τους εξήγησε ότι έβγαλε φωτοτυπίες, διότι τα βιβλία δεν έφταναν<br />
για όλους, όμως την επόμενη χρονιά θα αποκτούσαν <strong>και</strong> εκείνα ένα ίδιο. Έπειτα έγραψε τη λέξη<br />
«λαγός» στον πίνακα <strong>και</strong> ζήτησε από τα παιδιά να του πουν σε ποιο σημείο της λέξης ακούγεται η<br />
φωνούλα του «λ», το οποίο <strong>και</strong> έβαλε σε κύκλο. Στη συνέχεια κάλεσε όλα τα παιδιά να ανακαλύψουν<br />
το λ μέσα στις λέξεις του κειμένου που έχουν στα χέρια τους <strong>και</strong> να το βάλουν επίσης σε κύκλο.<br />
Τα νήπια έδειχναν ικανοποιημένα <strong>και</strong> ανακουφισμένα από τα αποτελέσματα, μπορούσαν να κάνουν<br />
τα ίδια πράγματα με τα παιδιά του δημοτικού!<br />
3ο ερώτημα: Τι παιχνίδια θα μας μάθουν;<br />
Την επόμενη ώρα τα παιδιά δεν μπήκαν στην τάξη. Έμειναν στην αυλή <strong>και</strong> έπαιξαν το παιχνίδι που<br />
είχαν επιλέξει τα νήπια. Πετούσαν το σακουλάκι μακριά <strong>και</strong> υπολόγιζαν τις αποστάσεις με μονάδα<br />
μέτρησης το σκοινάκι. Τα παιδιά του δημοτικού επεκτείνανε το παιχνίδι. Πρότειναν να πηδήσουν όσο<br />
πιο μακριά μπορούν στο σκάμμα. Μετά μετρούσαν τις αποστάσεις με μετροταινία. Δημιουργήθηκε<br />
έτσι μία πολύ ευχάριστη ατμόσφαιρα, με ανταλλαγές απόψεων, ιδέες, συναγωνισμό, αλληλεπίδραση.<br />
Επειδή περίσσευε χρόνος, τα παιδιά είχαν την ευ<strong>και</strong>ρία να παίξουν ελεύθερα <strong>και</strong> να γνωριστούν<br />
μεταξύ τους. Συγκεκριμένα δύο παιδιά έπαιξαν με ένα λάστιχο δεμένο στις άκρες του. Το ένα παιδί<br />
το είχε περάσει με έναν ειδικό τρόπο στα χέρια του <strong>και</strong> το άλλο το έπαιρνε επίσης με έναν ειδικό<br />
τρόπο στα δικά του, ώστε να σχηματίζεται ένα <strong>και</strong>νούργιο σχήμα. Αυτό συγκέντρωσε το θαυμασμό<br />
<strong>και</strong> το ενδιαφέρον των άλλων παιδιών.<br />
- «Πώς το κάνετε;»<br />
- «Ποιος σας το έμαθε;»<br />
- «Η μαμά μου το έπαιζε όταν ήταν μικρή».<br />
- «0α μου το μάθετε κι εμένα;»<br />
- «Κι εγώ θέλω! Πώς το παίζουν;»<br />
Οι εκπαιδευτικοί σκέφτηκαν να αξιοποιήσουν την ευ<strong>και</strong>ρία. Πρώτα όμως θέλησαν να διαπιστώσουν<br />
αν το ενδιαφέρον των παιδιών είναι γνήσιο. Με ερωτήσεις διερεύνησαν τις γνώσεις <strong>και</strong> τις εμπειρίες<br />
των παιδιών γύρω από τα παιχνίδια που έπαιζαν οι μεγαλύτεροι. Το θέμα προσφερόταν για ένα νέο<br />
σχέδιο εργασίας (συνεργασία των δύο ομάδων για πρόσκληση των γονέων να μιλήσουν για τα παιχνίδια,<br />
προετοιμασία υποδοχής), όμως ο δάσκαλος προέβαλε κάποιους δισταγμούς, δεν προλάβαινε<br />
να βγάλει την ύλη, ας έμεναν μόνο στην επικείμενη συνάντηση των γονέων.<br />
Έτσι συζήτησαν με τα παιδιά το ενδεχόμενο να καλέσουν τους γονείς τους να μιλήσουν μαζί τους<br />
σχετικά με τα παιχνίδια που έπαιζαν οι ίδιοι όταν ήταν μικροί. Τα παιδιά ανταποκρίθηκαν με ενθουσιασμό<br />
<strong>και</strong> μάλιστα άρχισαν να αναφέρουν όσα παιχνίδια γνώριζαν ότι προέρχονταν από τα παιδικά<br />
χρόνια των γονιών τους. Συμφώνησαν δε ότι κάθε τάξη θα καλούσε τους δικούς της γονείς <strong>και</strong> όρισαν<br />
τη συνάντηση για «την επόμενη Τετάρτη, που είναι κλειστά τα μαγαζιά <strong>και</strong> θα μπορέσουν να<br />
έρθουν περισσότεροι, θα έρθουν γιαγιάδες, παππούδες, γονείς, όλοι οι μεγάλοι που ξέρουν παιχνίδια<br />
<strong>και</strong> θέλουν να μας τα πουν».<br />
Σελίδα 91
Change language