Εδώ - Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση

Τα παιδιά άρχισαν να εκφράζουν τα συναισθήματα τους, πόσο χαίρονται όταν τους βλέπουν να έρχονται
στο σχολείο, να ρωτούν, να μιλούν με τη δασκάλα τους, να μιλούν με τους γονείς των άλλων
παιδιών, να βοηθούν όπου αυτό τους ζητείται.
Παρασύρθηκαν γρήγορα και οι γονείς. Είπαν πόσο τους αρέσει να βλέπουν πώς δουλεύουν τα παιδάκια
τους και πόση χαρά τους δίνει όταν συμμετέχουν και οι ίδιοι. Είπαν ότι δεν τους είναι πάντα
εύκολο να ανταποκρίνονται, ότι αυτό τους λυπεί και καταλαβαίνουν πόσο σημαντικό είναι για εκείνα,
και τελικά ότι από εδώ και πέρα θα καταβάλουν ακόμη μεγαλύτερες προσπάθειες για να προσφέρουν
τη βοήθεια και την παρουσία τους. Τα παιδιά, παρακινούμενα με κατάλληλες ερωτήσεις της
νηπιαγωγού, τους ενημέρωσαν για όλα όσα είχαν κάνει σε συνεργασία με το δημοτικό, εξέφρασαν
τη χαρά τους που «μεγάλωσαν» και που μπορούν να κάνουν ότι κι «εκείνοι». Έχοντας ως σημείο
αναφοράς το ιστόγραμμα, θυμήθηκαν να τους πουν ότι θέλουν τη βοήθεια τους, ώστε την ημέρα της
γιορτής να έχουν στολές που να ανταποκρίνονται στους ρόλους τους, να έχουν φτιάξει πολλά γλυκά
και να έχουν στείλει εγκαίρως τις προσκλήσεις για να έρθει ο κόσμος που περίμεναν. Τους ρώτησαν
επίσης ποια μουσική τους αρέσει, για να τη βάλουν πριν και μετά τη γιορτή, ώστε να είναι ευχάριστη
η ατμόσφαιρα.
Οι γονείς, βλέποντας τα παιδιά τους να δουλεύουν τόσο οργανωμένα, προς στιγμή ξαφνιάστηκαν,
μετά όμως, λες και έγιναν και οι ίδιοι παιδιά, υιοθέτησαν τη μέθοδο τους. Συζήτησαν και αντάλλαξαν
απόψεις για όλα τα θέματα που είχαν τεθεί. Η νηπιαγωγός με διακριτικό τρόπο έκανε κατανοητό
ότι έπρεπε να προσφέρουν τη βοήθεια τους, έχοντας ως στόχο την ενίσχυση των προσπαθειών των
παιδιών να εμπλακούν ενεργά και οι δύο ομάδες, περισσότερο δε τα νήπια. Ελλόχευε πάντα ο κίνδυνος
από υπερβάλλοντα ζήλο να πραγματοποιήσουν οι ίδιοι εργασίες που εύκολα μπορούσαν να
κάνουν τα παιδιά. Αυτό θα ματαίωνε τους στόχους της κοινής δράσης και θα τα αποθάρρυνε, δίνοντας
τους την εντύπωση ότι δεν είναι σε θέση τα ίδια να αντεπεξέλθουν σε πιο δύσκολες καταστάσεις
προβληματισμού.
Οι γονείς συζήτησαν, πρότειναν, αποφάσισαν μαζί με τα παιδιά (υιοθετώντας τον τρόπο της νηπιαγωγού
«τι θα λέγατε αν...», «ποια είναι η γνώμη σας για...», «με ποιο τρόπο θα μπορούσαμε να...»):
- Να οργανωθούν και οι ίδιοι σε ομάδες, ανάλογα με τον ελεύθερο χρόνο τους και τις δεξιότητες
τους καθενός.
- Να κάνουν μία σφυγμομέτρηση, για να δουν ποιες κατηγορίες τραγουδιών αρέσουν σε όλους.
Θα έφερναν ένα δύο ενδεικτικούς δίσκους, τα παιδιά θα τους άκουγαν και θα επέλεγαν τα ίδια
ποια τραγούδια ήθελαν να ακουστούν την ημέρα της γιορτής.
- Να μειώσουν όσο μπορούν τα έξοδα για τις στολές. Θα αγόραζαν φόδρες. Μία μητέρα θα
έφτιαχνε πατρόν για τις στολές και θα εξηγούσε στις υπόλοιπες με ποιον τρόπο θα έκοβαν το
ύφασμα επάνω σε αυτό και πώς θα προετοίμαζαν τη στολή. Ένας πατέρας που ήξερε ραπτομηχανή
προσφέρθηκε να τις ράψει όλες, αν βέβαια του τις πήγαιναν σωστά προετοιμασμένες.
- Να έρθουν σε επαφή με τους γονείς των παιδιών του δημοτικού, ώστε να βοηθήσουν, από κοινού,
τα παιδιά στην οργάνωση του χώρου που θα γινόταν η γιορτή και να συζητήσουν για ό,τι
άλλο προέκυπτε.