Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Τα παιδιά ζωγράφισαν <strong>και</strong> έγραψαν τις εντυπώσεις τους <strong>και</strong> αποφάσισαν να τα εκθέσουν με εξελικτική<br />
σειρά σε έναν τοίχο, στο χώρο της έκθεσης, την ημέρα της γιορτής, όταν θα ξεναγούν τους<br />
καλεσμένους τους <strong>και</strong> θα τους μιλούν για τις εμπειρίες που βίωσαν.<br />
Η καθηγήτρια της Φυσικής Αγωγής, που κάνει μάθημα στην α' δημοτικού, έμαθε σε όλα τα παιδιά<br />
μαζί τα βήματα των δύο παραδοσιακών χορών.<br />
- «Μόνο θα χορεύουμε;»<br />
- «Να μην πούμε <strong>και</strong> ένα τραγούδι;»<br />
Η δασκάλα της Μουσικής προθυμοποιήθηκε να τα βοηθήσει να μάθουν δύο τραγούδια.<br />
- «Ποια να μάθουμε;»<br />
- «Να τραγουδάμε <strong>και</strong> να χορεύουμε».<br />
Τελικά έμαθαν τη «Γερακίνα» <strong>και</strong> το «Μήλο μου κόκκινο». Μετά όμως σκέφτηκαν ότι έπρεπε να<br />
τραγουδήσουν <strong>και</strong> στον παραδοσιακό γάμο, την ώρα που θα χορεύει η νύφη <strong>και</strong> ο γαμπρός. Έτσι<br />
έμαθαν το «Να ζήσει η νύφη <strong>και</strong> ο γαμπρός, κουμπάρος <strong>και</strong> κουμπάρα».<br />
Ωστόσο προέκυψε ένα πολύ σοβαρό ζήτημα που δεν το είχαν υπολογίσει.<br />
- «Πώς θα ειδοποιήσουμε όλους αυτούς που θέλουμε να έρθουν στη γιορτή μας;»<br />
- «Όταν εμάς μας καλούν να πάμε κάπου, πώς το κάνουν;»<br />
Για μια ακόμη φορά τα παιδιά χωρίστηκαν σε μικρές μικτές ομάδες. Ζωγράφισαν <strong>και</strong> έγραψαν με τον<br />
τρόπο που μπορούσαν μία πρόσκληση, ακολουθώντας όμως τους βασικούς κανόνες ενός τέτοιου κει-<br />
Σελίδα 119
Change language