Εδώ - Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση

Τα παιδιά θέλησαν να φτιάξουν δικές τους ταυτότητες. Έχοντας ως πρότυπο την ταυτότητα της
νηπιαγωγού, αντάλλαξαν απόψεις για τα επιμέρους στοιχεία της. Πού μπαίνει η φωτογραφία, πού η
υπογραφή, πού το όνομα και το επίθετο, πού το έτος γεννήσεως. Αποφάσισαν όμως να τις κάνουν
πιο μεγάλες «για να χωράνε όλα». Ζωγράφισαν λοιπόν το πρόσωπο τους, έγραψαν, όπως μπορούσε
ο καθένας, τα στοιχεία τους: όνομα, επίθετο, χρόνο που γεννήθηκαν. Αν δεν ήξεραν ή δε θυμούνταν
κάτι από όλα αυτά, ανέτρεχαν στους σχετικούς πίνακες με τα ονόματα. Εκεί που δυσκολεύτηκαν
ήταν στο να γράψουν το έτος γεννήσεως τους, καθώς δεν αναγραφόταν σε κάποιο πίνακα. Η νηπιαγωγός
τα παρακίνησε να σκεφτούν πού θα μπορούσαν να το βρουν. Ένα παιδί θυμήθηκε ότι όταν
ήρθε στην αρχή της χρονιάς για την εγγραφή του, η δασκάλα ρώτησε τη μαμά του «Πότε γεννήθηκε
ο Δημητράκης;» και έγραψε το χρόνο γέννησης σε «ένα μεγάλο χοντρό βιβλίο». Ωστόσο σε παλαιότερη
συζήτηση είχαν συμφωνήσει όλοι ότι στην ντουλάπα που έβαζε η νηπιαγωγός τα βιβλία
(μητρώο, βιβλίο υλικού κ.λπ.) και τα έγγραφα της, δεν θα είχαν πρόσβαση τα παιδιά. Ο Δημήτρης
ζήτησε την άδεια της να αναζητήσει το μεγάλο βιβλίο και εκείνη το επέτρεψε, επιβλέποντας διακριτικά.
Τα παιδιά έβαλαν με προσοχή το «Μητρώο νηπίων» επάνω στο τραπέζι. Μέσα υπήρχαν πολλές
σελίδες, όπου ήταν γραμμένα πολλά ονόματα. Πώς θα έβρισκαν το δικό τους; Η νηπιαγωγός τα
βοήθησε με ερωτήσεις του τύπου:
- «Όταν γράφουμε σε ένα τετράδιο, από πού αρχίζουμε να γράφουμε;»
- «Πώς γεμίζουμε τις σελίδες;»
- «Αυτό που έχουμε γράψει την τελευταία αφορά, πού νομίζετε ότι πρέπει να βρίσκεται;»
Όταν βρήκαν την κατάσταση με τα δικά τους ονόματα, αναζήτησε το καθένα το όνομα του, βρήκε το
έτος γεννήσεως και το έγραψε στην ταυτότητα του. Κατά τη διάρκεια της αναζήτησης ανακάλυψαν
ότι μερικά παιδιά ήταν γεννημένα το 2003 και μερικά το 2004. Το γεγονός αυτό τους έκανε εντύπωση
και ρώτησαν τη δασκάλα τους. Ξεχώρισαν έτσι, ανάλογα με το έτος, ποια παιδιά θα πήγαιναν την
επόμενη χρονιά στο δημοτικό και «ποια θα γίνονταν του χρόνου μεγάλα» στο νηπιαγωγείο. Ολοκλήρωσαν
την ταυτότητα τους, βάζοντας το δαχτυλικό τους αποτύπωμα.
Έχοντας τις ταυτότητες τους έτοιμες, προέκυψε ο εξής αυτοσχεδιασμός: Τα παιδιά θέλησαν να παίξουν
την τράπεζα και τους πελάτες. Ο Νικήτας συντόνιζε το παιχνίδι. Επάνω σε έναν πάγκο έφτιαξαν
ένα γκισέ. Έβαλαν σε ένα κουτί χαρτονομίσματα και σε ένα άλλο κέρματα. Τα χρήματα τα πήραν
από τη γωνιά του μάρκετ, τα είχαν φτιάξει μόνα τους όταν την οργάνωναν. Στη συνέχεια μοίρασαν
τους ρόλους. Ένας έγινε διευθυντής τραπέζης, τρία παιδιά ήταν οι υπάλληλοι, ένα ήταν ταμίας και
Σελίδα 75