Εδώ - Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση

Το ποντικάκι τρέχει επάνω
κάτω
Μαθησιακοί στόχοι
- Τα παιδιά να δραματοποιήσουν τα μέρη του ηλεκτρονικού υπολογιστή και να μάθουν τις βασικές
έννοιες του χώρου, όπως επάνω, κάτω, δίπλα, τριγύρω, μέσα, έξω.
Υλικά
Το ποντίκι και η οθόνη του ηλεκτρονικού υπολογιστή, ένας φακός.
Δραστηριότητα
Η δραστηριότητα έγινε σε ένα χώρο της αίθουσας, όπου δεν υπήρχαν αντικείμενα και έπιπλα. Αυτό
έδινε την ελευθερία στα παιδιά να τρέξουν όπου ήθελαν. Ο φωτισμός εκείνη τη στιγμή ήταν τέτοιος
που επέτρεπε να φαίνεται το φως ενός φακού. Η νηπιαγωγός εξήγησε πώς παίζεται το παιχνίδι. Ένα
παιδί θα παριστάνει τον ηλεκτρονικό υπολογιστή. Όπου ρίχνει το φως του, τα ποντικάκια θα πρέπει
γρήγορα να τρέχουν εκεί, δίπλα, τριγύρω. Αν ρίξει το φως στο πάτωμα, θα κάτσουν κάτω. Αν το ρίξει
στο ταβάνι, θα σηκωθούν επάνω. Τα παιδιά άρχισαν να παίζουν και να διασκεδάζουν.
Επεκτάσεις της δραστηριότητας
Σε μια στιγμή ένα παιδί έκανε μία απρόσμενη παρατήρηση: «Δε λέει ο υπολογιστής τι να κάνει το
ποντικάκι, εγώ λέω στο ποντικάκι κι εκείνο δείχνει στον υπολογιστή τι να κάνει». Ήταν ο Γρηγόρης,
το μόνο παιδί που ήξερε τα βασικά στοιχεία του ηλεκτρονικού υπολογιστή, και η νηπιαγωγός
βρήκε πολύ σωστή την παρατήρηση του. Τον παρακίνησε, λοιπόν, να δείξει σε όλους πώς κάνει
αυτό που μόλις εκείνη τη στιγμή τους περιέγραψε. Όση ώρα το νήπιο έπαιζε με το ποντίκι, τα υπόλοιπα
παιδιά παρατηρούσαν προσεκτικά, δήλωναν τα σημεία όπου εμφανιζόταν το βελάκι που
κινούσε το ποντίκι και το ακολουθούσαν με τις κινήσεις τους. Η νηπιαγωγός τα παρότρυνε αντί να
λένε «δίπλα», να χρησιμοποιούν του όρους «δεξιά», «αριστερά». Μετά, διευρύνοντας λίγο τη δραστηριότητα,
παρακίνησε τα παιδιά να βρουν και άλλους παιγνιώδεις τρόπους έκφρασης. Αφού
κατέθεσαν διάφορες προτάσεις, τα παιδιά σκέφτηκαν να παίξουν μία παραλλαγή του παιχνιδιού
«Βασιλιά, βασιλιά, τι ώρα είναι;». Ωστόσο το δικό τους παιχνίδι θα το ονόμαζαν «Υπολογιστή, υπολογιστή
τι ώρα είναι;».
Πρότειναν δε να το παίξουν ως εξής:
Ένα παιδί θα έκανε τον υπολογιστή. Μπροστά του, στο πάτωμα, θα βρισκόταν ένα βιβλίο που υποτίθεται
ότι θα ήταν το εικονίδιο. Τα υπόλοιπα παιδιά-ποντίκια θα ήταν σε μία ευθεία γραμμή,
μακριά του. Τα «ποντίκια» θα έλεγαν «Υπολογιστή, υπολογιστή τι ώρα είναι;» κι εκείνος θα απαντούσε
«ένα βήμα μπροστά» ή «δύο βήματα δεξιά» ή «τρία βήματα πίσω», ό,τι ήθελε. Όποιο
«ποντικάκι» κατάφερνε να φτάσει μπροστά στον «υπολογιστή», του άρπαζε το εικονίδιο και έτρεχε
να φύγει. Αν ο «υπολογιστής» δεν το έπιανε, το παιχνίδι ξανάρχιζε όπως πριν. Αν το έπιανε,
άλλαζαν ρόλους και το παιχνίδι ξανάρχιζε με άλλον πλέον «υπολογιστή».