Untitled - Papuaerfgoed.org

124 GEZONDHEIDSTOESTAND
van de milt en het voorkomen van één of meer soorten malariaparasieten in het
bloed. De volgende staat, overgenomen uit het rapport van Prof. Swellengrebel,
menen wij te moeten vermelden om een indruk te geven van de grote intensiteit
der malaria-infecties onder de Papoea's in de onderzochte streken:
Noordoost Nieuw Guinea
1 Bij het percentage „parasietendragers" wordt geen en bij het percentage „parasieten-index" wordt
wel rekening gehouden met dubbele of drievoudige infecties van de verschillende soorten van malariaparasieten.
Van de kinderen van 2-5 jaar blijken niet minder dan 80 % met malariaparasieten
in het bloed rond te lopen en een niet onaanzienlijk deel hiervan (nl.
22 %) heeft zelfs dubbele infecties. Met het voortschrijden van de jaren neemt het
percentage parasietendragers geleidelijk af. Vooral daalt bij de ouderen het
aantal personen, dat veel parasieten bij zich heeft (zie laatste kolom). Toch blijft
het aantal parasietendragers onder de volwassenen nog hoog. Prof. Swellengrebel
merkt hieromtrent het volgende op: „In de chronisch hoog-endemische
streken van Nieuw Guinea vormen de Papoea's, vooral hun kinderen, een reservoir
van malaria-parasieten, dat zijn weerga in overeenkomstige streken van
West-Indonesië nog niet heeft gevonden. Daarom is die bevolking een ernstig
gevaar voor vreemdelingen, die zich in het land komen vestigen, ernstiger dan in
andere immigratie-gebieden".
Indien men nu vraagt wat de invloed van deze hoge malaria-frequentie op de
gezondheidstoestand is, dan moet hierop geantwoord worden, dat dit niet nauwkeurig
bekend is, althans niet in cijfers is uit te drukken. Wij beschikken niet over
ziektecijfers; wij weten dus niet hoeveel malaria-aanvallen het Papoea-kind en de
volwassen Papoea's ongeveer per jaar hebben te doorstaan. Ook is niet bij benadering
aan te geven in welke mate de arbeidskracht door de verslappende
malaria-aanvallen wordt benadeeld. Evenmin staan ons betrouwbare geboorteen
sterftecijfers ter beschikking. Bekend is alleen, dat de jonge Papoea-kinderen
tot ongeveer 3 jaar er slecht, mager en anaemisch uitzien. Deze verschijnselen,
welke bij oudere kinderen niet meer opvallen, moeten wel aan de talrijke malaria-