Untitled - Papuaerfgoed.org

GEZONDHEIDSTOESTAND 171
gunstig dan onder een soortgelijke groep in Nederland. Zulke gunstige toestanden
zijn in het bijzonder te bereiken bij dwanggemeenschappen, waarvan een
onderneming een voorbeeld is. De leider der onderneming heeft nl. ten aanzien
van de leden dezer samenleving een bijzondere macht. Hij kan in overleg met zijn
geneeskundige dienst hygiënische maatregelen aangeven en doen uitvoeren en
hiermede het hygiënische peil der samenleving aanzienlijk doen stijgen. Ofschoon
deze gezondheidszorg uit humaan oogpunt gewenst is, moet men haar tevens beschouwen
als noodzakelijk element voor de bedrijfszekerheid. In de meeste gevallen
is deze zorg voor de gezondheid dan ook economisch volkomen verantwoord,
al is dit niet altijd in cijfers uit te drukken.
GEZONDHEIDSZORG EN KOLONISATIE
Over de mogelijkheid van kolonisatie van blanken in tropische gebieden bestaat
veel verschil van mening. Hiermede wordt meestal bedoeld of het mogelijk is, dat
blanken zich van geslacht op geslacht in een warm en vochtig klimaat in de
tropische laagvlakten kunnen handhaven. De algemene opvatting is thans, dat het
klimaat op zich zelf geen beletsel vormt. Het zijn echter de tropische ziekten, welke
een dergelijke volksplanting bedreigen. Dit geldt uiteraard ook voor de kolonisaties
op Nieuw Guinea, zowel voor die van Nederlanders als voor die van Indische
Nederlanders, ofschoon de laatsten aan het tropenklimaat reeds zijn geadapteerd.
De ervaring heeft thans volop geleerd, dat alle kolonisaties op Nieuw Guinea
ernstig te kampen hebben met malaria en haar trawant zwartwaterkoorts. Door een
tijdige behandeling kan sterfte aan malaria weliswaar worden voorkomen, doch
de frequente malaria-aanvallen benadelen ten zeerste de werklust en de stemming.
Zwartwaterkoorts komt voor en eist haar slachtoffers. In 1951 bedroeg het aantal
gevallen van deze ziekte onder ± 2200 kolonisten bij Manokwari 15, waarvan
er 3 dodelijk verliepen.
De bestrijding van de malaria bij de kolonisaties op Nieuw Guinea is bijzonder
moeilijk. Deze nederzettingen zijn landelijk van opzet en de woningen der kolonisten
liggen zeer verspreid uiteen. Van een concentratie van woningbouw is geen
sprake. Dit brengt mede, dat, indien men maatregelen tegen de anophelesbroedplaatsen
wil nemen, dit moet plaats vinden over uitgestrekte terreinen, waarop
betrekkelijk weinig mensen wonen, zodat deze vorm van malariabestrijding zeer
kostbaar wordt. Dit neemt niet weg, dat deze methode dient te worden geprobeerd,
hetgeen dus meebrengt, dat alle plassen en poelen, welke niet permanent kunnen
worden opgeruimd, geregeld door het besproeien met olie onschadelijk moeten
worden gemaakt. In verband met een in het algemeen waar te nemen streven
naar individuele zelfstandigheid kan men niet verwachten, dat het nemen van
dergelijke maatregelen, het algemene belang dienende, van de kolonisten zelf zal
uitgaan. Ook met het oog op de behandeling van de vele malariapatiënten en
andere zieken is het nodig, dat voor een complex van kolonistennederzettingen,