Untitled - Papuaerfgoed.org

STRATEGISCHE BETEKENIS 377
Bovendien is een verdediging van de Indische Archipel in de eerste plaats
een zaak van vloot en luchtmacht en juist op deze terreinen is het vacuum het
meest volkomen en door de tijdrovendheid van de opbouw daarvan op grond
van de hoge technische eisen het langst van duur. Weliswaar beschikt de vastelandscombinatie
niet over sterke zeestrijdkrachten, nog minder over een overmacht
ter zee, zoals Japan bij zijn veroveringstocht in begin 1942, doch voor een infiltratiestrategie
van het vasteland van Azië (Malakka) uit, is een zodanige absolute
overmacht ook niet nodig. Men wipt in een donkere nacht dan wel onder een
plaatselijk luchtoverwicht (en daardoor plaatselijk meesterschap ter zee) gemakkelijk
„en masse" met lichte vaartuigen Straat Malakka en volgende zeestraten
in de Archipel over. De diepe ingesnedenheid der kusten, de talrijke landingsplaatsen
in combinatie met een vijfde colonne maken een dergelijke infiltratiestrategie
een reëel gevaar.
De maritieme combinatie zal daarom gesteld kunnen worden voor het geval,
dat in de „koude" oorlog, uiterlijk bij het uitbreken van een wereldbrand, de
vastelandscombinatie niet slechts tot aan Straat Malakka is voortgedrongen, doch
verder geïnfiltreerd is of tracht te infiltreren in de Indische Archipel. Bij het
nog in gang zijnde proces der Indonesische staatvorming en de daarmede gepaard
gaande sociale revolutie is het zeker niet uitgesloten, dat Indonesië als
geheel reeds vóór het uitbreken van een zodanig conflict het front der vastelandscombinatie
versterkt. Tenzij de Amerikaanse of Britse vloot zou ingrijpen in
deze opmars via de Maleise barrière - een in vredestijd politiek twijfelachtige
mogelijkheid, gezien de Amerikaanse en Britse afkerigheid om zich met Aziatische
binnenlandse aangelegenheden te bemoeien - komt in dat geval - en daar
gaat het voor de beoordeling van de strategische betekenis van Nieuw Guinea
om - dit eiland geografisch-strategisch in eerste lijn te liggen.
Het eilandenfront in de West Pacific zou dan in het Zuiden terugbuigen, waardoor
de Philippijnen, in plaats van een centraal bastion, een saillant met blootgestelde
zuidflank gaan vormen. Zou in het eilandenfront om politieke redenen
bovendien het eiland Formosa aan het vastelandsfront dienen te worden overgelaten,
dan komen de Philippijnen ook aan de noordzijde veel meer bloot te
liggen en beginnen zij het karakter van een vooruitgeschoven speerpunt te krijgen
waardoor de betekenis van de sterkte van de speerschacht zeer groot wordt. Een
belangrijk deel van deze schacht wordt gevormd door Nieuw Guinea. Aldus
hebben de politieke evoluties in de na-oorlogse jaren en kunnen de nog bestaande
verschuivingsmogelijkheden de strategische belangrijkheid van Nieuw Guinea
in sterke mate doen stijgen. Het verlies van dit eiland zou de Philippijnen geheel
afhankelijk doen zijn van de dunne aanvoerlijn via de centrale Pacific, die tussen
de invloedssferen van vijandelijke vliegvelden op Formosa en Nieuw Guinea
zou overblijven en zou het afgesneden doen zijn van Australië. Voor dit laatste
land zou, evenals in de afgelopen oorlog, het verlies van Westelijk Nieuw
Guinea, een sprongsgewijze vermeestering van Oost Nieuw Guinea kunnen