Untitled - Papuaerfgoed.org

BESTUUR, POLITIE EN JUSTITIE 203
anderen recht van eigendom wordt bewezen, domein van het land is - de veelomstreden
domeinverklaring-, en de ordonnantie van Stb. 1875, no. 179, die
het zogenaamde erfelijk individueel bezitsrecht der inheemse bevolking op grond
onvatbaar verklaarde voor overdracht „door inlanders aan niet-inlanders, zoodat
alle overeenkomsten, die zoodanige vervreemding, regtstreeks of zijdelings ten
doel hebben, van regtswege nietig zijn" het vervreemdingsverbod. Van dit, los
van artikel 51 Indische Staatsregeling bestaande, deel der oude agrarische wetgeving
kan gezegd worden, dat het op grond van artikel III Besluit B.N.G. - voor
zover betreft het voormalige zelf bestuursgebied juncto de ordonnantie in Gouv.
Bl. 1950, no. 12 - van kracht is op Nieuw Guinea en dat het de ordonnantiewetgever
vrijstaat deze al dan niet in te trekken of te wijzigen; einde 1951 was zulks
nog niet gebeurd.
Artikel 51 I.S. werd door artikel 39 Besluit B.N.G. buiten werking gesteld.
In de plaats van het in eerstgenoemd artikel aan de Gouverneur Generaal opgelegd
verbod om gronden te verkopen - behalve enige kleine uitzonderingen -,
is in artikel 39 Besluit B.N.G. de bepaling opgenomen, dat de Gouverneur
gronden in eigendom kan afstaan, waarbij hij gebonden zal zijn aan regelen en
aan een maximumoppervlakte, bij algemene maatregel van bestuur te bepalen.
Voor het overige bevat artikel 39 bepalingen, die ook reeds in artikel 51 I.S.
voorkwamen; zo kan de Gouverneur - volgens bij ordonnantie te stellen regelen
— gronden uitgeven in huur voor maximaal tien jaar en in erfpacht voor
maximaal vijf en zeventig jaar. Bij al deze uitgiften van grond dient gewaakt te
worden tegen inbreuk op de rechten der bevolking.
Tenslotte bepaalt artikel 39, dat verhuur of ingebruikgeving van grond door inheemsen
aan niet-inheemsen gebonden zal zijn aan bij ordonnantie te stellen regelen.
Deze door artikel 39 voorgeschreven uitvoeringsmaatregelen waren eind 1951
nog niet afgekondigd; aangenomen zal moeten worden, dat tot het tijdstip van
hun inwerkingtreding de op artikel 51 I.S. gebaseerde wetgeving van kracht
blijft, voor zover niet met artikel 39 in strijd zijnd.
De vaststelling van deze uitvoeringsmaatregelen - evenals trouwens elke
regeling op agrarisch gebied - zal moeten worden voorafgegaan door een uitgebreid
onderzoek naar de grondrechten der Papoeabevolking. Van dit adatgrondenrecht
weet men nog maar zeer weinig af, maar reeds nu kan gezegd
worden, dat dit plaatselijk grote verschillen zal vertonen.
Een bevolking, wier hoofdvoedsel sago is, zal vermoedelijk een ander grondenrecht
hebben dan een volk, dat in hoofdzaak van de landbouw leeft, streken, die -
naar Nieuw Guinea maatstaven - dicht bevolkt zijn en een schrale grond hebben,
zullen in dit opzicht waarschijnlijk een ander beeld vertonen dan streken, waar de
getalssterkte der Papoeabevolking in 1948 nog slechts 33 % bedroeg van die van
1908, zoals het geval is in het kustgebied tussen Prinses Mariannestraat en Merauke.
1
1 3, blz. 41.