Untitled - Papuaerfgoed.org

INDUSTRIE 393
D. ARBEIDSKRACHTEN 1
De bevolking van Nieuw Guinea is gering in aantal (1 à 2 mensen per km 2 )
doordat nog maar kort geleden en ook nog maar voor een deel van het gebied de
gewoonten van oorlog tegen andere stammen en van het koppensnellen uitgeroeid
zijn door het Europese bestuur. Verder is de goed vooruitgaande
medische hulp nog steeds onvoldoende (zie hoofdstuk „Gezondheid"). Evenals
in tropisch Afrika wordt de bevolking in haar arbeidsprestaties geremd door de
slechte gezondheidstoestand en voorts door slechte voeding (in Afrika spreekt
men van ondervoeding), door armoede en door onwetendheid.
Zo vormen ook in Nieuw Guinea de arbeidskrachten een der moeilijkste
problemen, welke de bevordering van een enigszins belangrijke industrie aldaar
met zich brengt. In het hoofdstuk „Arbeid" wordt dit vraagstuk uitvoerig behandeld
door Mr Filet. Hierin wordt vermeld, dat door de grote verspreiding
der bevolking over het gehele gebied in tal van kleine dorpsgemeenschappen
slechts geringe aantallen werkkrachten uit de binnenlanden naar de centra aan
de kust kunnen worden aangetrokken zonder het risico te lopen, dat het leven
der Papoea's in de dorpen geheel wordt ontworteld.
Van de op ongeveer 0,7 millioen geschatte bevolking zijn tot nu toe slechts
± 385 000 zielen 2 onder bestuur en volgens de berekening van Mr Filet zouden
hiervan hoogstens 12 000 „werkbare" mannen zonder al te groot bezwaar buiten
hun kampong kunnen worden te werk gesteld. Daarbij vorderen het Gouvernement
en ook het Leger zeer grote aantallen voor zich zelf op (bij het Leger een
tijd geleden 550 man en bij de Marine 284).
Hierbij is het, om het stamverband niet te verbreken, nog nodig, dat deze
periodiek naar hun kampong terugkeren. Bovendien missen deze van de binnenlanden
aan te voeren mensen elke scholing, zodat er nog een zekere trainingstijd
nodig is alvorens zij, zelfs voor eenvoudig werk, geschikt zijn. Het bijna ontbreken
van goede vaklieden maakt deze zaak nog moeilijker. Een industrie, welke
een zekere omvang heeft, zou dus al terstond zijn aangewezen op werkkrachten,
afkomstig van Indonesië of van elders (Singapore, Japan, Siam). Hier verdient
eventueel een beroep op de E.C.A.F.E. en de I.L.O. de aandacht. Deze organisaties
werken mee aan het opleiden van goede arbeidskrachten in Oost-Azië 3 .
Hieraan zijn echter weer verschillende bezwaren verbonden. Niet alleen dat er
bij de Indonesiër al weinig neiging bestaat zich in Nieuw Guinea te vestigen, ook
1 Deze paragraaf dient tevens ter aanvulling van hoofdstuk Arbeid in dit werk met meer recente
gegevens.
2 In 1953 390 000.
3 De meestal nodige middelbaar technische krachten zullen de moederlanden wel voorlopig blijven
leveren aan de afhankelijke gebieden, om niet te spreken van eventueel vereiste academici. Als in de
toekomst onze taal meer door de Papoea's gesproken wordt, verdient het idee van vakopleiding in
Nederland o.i. ernstige overweging. In het rapport van de "Mission of United Kingdom Industrialists"
over industrie in Jamaica enz. (Lit. 44) wordt op blz. 45 ook de opleiding van West-Indische vakleerlingen
in Engeland aanbevolen.