Untitled - Papuaerfgoed.org

HANDEL 505
Nederlandse, is het inkomen van een Papoea-fabrieksarbeider inclusief de waarde
der vrije voeding (totaal ca f 120,—) de kleine helft van dat van een Nederlandse, in
West-Indië is het 1/3 à 1/4, in de Nederlandse Antillen zijn de cijfers ongeveer gelijk.
Drs. Galis geeft verder de volgende cijfers (prijzen) voor artikelen van het
Papoea-gezins-budget:
Deze cijfers geven ook een indruk van de duurte op N.N.G., welke de Overheid thans krachtig wil
bestrijden. De vrije prijzen van 1952 zijn meest hoger dan die van 1950 en veel hoger dan de distributieprijzen
van 1946 2 . Helaas konden voor 1954 vele cijfers niet ingevuld worden.
Verdere budgetonderzoekingen zijn mij niet bekend 3 . Volgens het Jaarrapport
over 1952 voor de V.N. zijn zij in dat jaar aangevangen en wordt het
verbruikspatroon voor autochthone gezinnen en voor die van (Indische) Nederlanders
met een basis-salaris tot f 250,— per maand nagegaan.
In Suriname heeft men de inkomenbesteding reeds voor alle vijf bevolkingsgroepen
nagegaan. Het gemiddeld inkomen per hoofd is er Sf 400,- (= 800 N.G.
guldens), d.i. hoger dan in Indonesië: Sf 27,50 4 ; India Sf 108,30 5 .
1 Bij locale productie kunnen de prijzen dezer artikelen dalen en kan de koopkracht stijgen.
2 Zie voor de detailprijzen te Hollandia op 20/4/54 van een paar honderd artikelen Lit. 57.
3 In A.N.G. zijn zij nog niet uitgevoerd volgens Annual Reports 1951—1952.
4 Volgens een andere opgave f 140,—.
5 Opgave in het Rapport: Tienjarenplan voor Suriname, Paramaribo-Den Haag 1952. In de Belgische
Congo was in 1952 het gemiddelde jaarinkomen der inheemsen 1950 frs. volgens ,,Econ. Voorlichting"
dd. 26/2/54.