Untitled - Papuaerfgoed.org

40 EXPLORATIE
opvolger van de Landeshauptmann H. Rüdiger, Curt von Hagen). Langs dezelfde
route als op de heenweg werd de kust weer bereikt.
In 1889 voer E. Tappenbeck met het S.S. „Johan Albrecht" medio April
5 dagen de Ottilien Fluss (Ramu River) op, waarbij het in 1896 bereikte punt
weer werd gevonden, zodat de loop van de Ramu over een afstand van ca. 175 km
hemelsbreed verkend was. (Lit. 20.)
De derde Ramu-expeditie in 1900 had ten doel goudvelden op te sporen, zoals
intussen in het naburige gebied van British New Guinea waren bekend geworden.
Hierbij werd de Ramu ca. 35 km verder stroomopwaarts verkend dan tijdens de
expeditie van 1896. Als goudzoekers (prospectors) namen Hans Klink en Hans
Rodatz aan deze nieuwe expeditie deel. Het gelukte hen jarenlang zonder succes
en zonder vakkennis op kosten van de Neu Guinea Compagnie te leven.
Tussen December 1901 en Februari 1902 deed de plantkundige Rudolf Schlechter
onderzoekingen naar het voorkomen van rubberbomen langs de Nuru River,
naar de Ramu en in het Bismarck-gebergte, waarbij hij een hoogte van 1850 m
beklom. In April bezocht Schlechter het oostelijke einde van het Torricelligebergte
(ten oosten van Aitape), eveneens ter opsporing van rubberbomen.
De Neu Guinea Compagnie werd op 8 Februari 1900 door het Duitse Rijk
overgenomen tegen een betaling van 4 millioen Mark.
SAMENVATTING
Was aan het begin van de periode 1885-1906 van het binnenland van Nederlands
Nieuw Guinea, met uitzondering van enkele tochten door verzamelaars van
natuurhistorisch materiaal, zo goed als niets bekend, de kennis werd uitgebreid
door tochten van de bestuursambtenaren. In het bijzonder werden verschillende
tochten gemaakt in de noordelijke Vogelkop en op het schiereiland
Bomberai. In Nederlands Noord Nieuw Guinea bleven deze verkenningen echter
nog beperkt tot de Mamberamo (tot Havik Eiland) en het Sentanimeergebied.
In het zuidelijke deel van West Nieuw Guinea werden meerdere verkenningen
gemaakt in verband met de stichting van de bestuursnederzetting te Merauke.
Een veel grotere activiteit werd getoond in British New Guinea, in het bijzonder
tijdens het bewind van Macgregor, die persoonlijk de meeste der belangrijke
exploratietochten op zijn naam heeft staan. De grotere rivieren werden
zover mogelijk opgevaren. Waar Nieuw Guinea op zijn breedst is, werden door
de tochten van Everill in 1885 de Strickland River en door Macgregor in 1889 de
Fly River tot haar bronrivieren verkend.
Door de activiteit der goudzoekers werden de bestuursleden gedwongen hun
invloedsfeer in het binnenland te doen gelden, meestal gepaard gaande met strafexpedities,
welke naar nog onbekende gebieden voerden en zodoende de kennis
van het binnenland verruimden. Verschillende tochten gingen dwars over het
oostelijke schiereiland, van kust tot kust. Bestuursnederzettingen in het berg-