Untitled - Papuaerfgoed.org

EXPLORATIE 71
dat de expeditie haar doel kon bereiken. De kosten van de beide expedities (Van
Overeem en Kremer) bedroegen te zamen niet minder dan f 1 500 000 (Lit. C).
DE EXPEDITIES NAAR DE CARSTENSZ-TOPPEN
Met de „Pera" en „Arnhem" zeilende langs de kust van een nog onbekend
land, zag de opperkoopman Jan Carstensz op 16 Februari 1623 ,,landwaert en na
gissinge tien mijlen vertoonde hem overhooch geberchte, dat op vele plaatsen
wit met snee bedect lach" en bemerkte verder „wesende certain vrij wat vreemts,
als op bergen soo na de linie equinoctialis gelegen, snee te hebben".
Door Rouffaer werd dit gebergte in 1908 ter ere van de ontdekker „Carstenszgebergte"
genoemd.
DE EERSTE ENGELSE EXPEDITIE
(1910-1911)
De eerste expeditie, welke ten doel had de eeuwige sneeuw van de Carstensztoppen
te bereiken, was, zoals hiervóór reeds gezegd, de directe aanleiding geweest
voor de eerste verkenning van het Mamberamo-gebied onder leiding van
Franssen Herderschee, omdat men met een bestijging van de Carstensz van het
noorden uit de Engelsen vóór wilde zijn.
Deze eerste Engelse expeditie stond onder leiding van W. Goodfellow, zoöloog.
Zij was uitgezonden door de "Ornithologist Union of Great Britain" met
steun door de "Royal Geographical Society". De verdere stafleden waren A. F.
R. Wollaston, Medical Officer, G. C. Shortridge en W. Stalker, zoölogen,
Captain C. R. Rawling, topograaf, en E. S. Marshall, arts.
Het door de Nederlands-Indische Regering ter beschikking gestelde dekkingsdetachement
stond onder commando van de 1ste Luit. H. Cramer.
De expeditie stoomde 4 Januari 1910 de Mimika Rivier binnen en betrok een
basiskamp bij Wakatima (ca. 10 km van de kust). Na een eerste verkenning van de
Mimika, zover deze bevaarbaar was, werd een bivak ingericht te Toepowej of
Parimau (ca. 35 km hemelsbreed verder stroomop). Verdere rivierverkenningen
volgden, ten einde de meest geschikte toegang naar het gebergte te vinden. Laten
wij niet uit het oog verliezen, dat in deze tijd de militaire exploratie van de zuidkust
in volle gang was en men nog niet op de hoogte was van de loop van alle rivieren.
Reeds spoedig waren echter zoveel zieken onder de koelies, dat Goodfellow
naar Dobo moest vertrekken om nieuwe roeiers en dragers aan te werven.
Van Parimau maakten Rawling en Marshall een tocht over land in oostelijke
richting, waarbij zij de Toeaba- en Kamoera Rivieren ontdekten. Ook gaf een
tocht op de Atoeka, een der mondingsarmen van de Kamoera, een goed resultaat.
Over land werden in oostelijke richting tenslotte ook nog de rivieren Wataikwa
en Iwaka bereikt en werden tochten in het gebied der voetheuvels gemaakt.