Het einde van de huidige wereld en De triomf van Jezus Christus Zijn Kerk en De geheimen van het toekomstige leven.pdf

109menselijke onvolmaaktheden opzij leggen, opdat, gelijkend aan vuil en zwartcarbon, zij mogen er uitkomen in de vorm van kostbaar doorzichtig kristal.Hun wezen moet subtiel worden, zich zuiveren van iedere vermenging vanschaduw en duisternis, en geschikt worden zonder tegenstand de glans en deschitteringen van goddelijke glorie te ontvangen, die, overvloedig in henstroomt en hen eens zal vullen als een rivier zonder oever of bodem.Stel iemand wordt door een afzichtelijke kwaal getroffen, die aan zijn vleesknaagt en hem voor zijn omgeving een voorwerp van uitsluiting en walgingmaakt. De dokter wil hem genezen en gaat zonder ontzien te vuur en tezwaard te werk. Met zijn vreselijk instrument zoekt hij grondig tot op mergen been. Hij gaat naar de bron, en de wortel van de kwaal en wil haar in hetdiepste waar euvel zit, aanpakken. Zo heftig zijn de stuiptrekkingen van depatiënt, dat hij bijna bezwijkt en het begeeft; Maar zodra de operatie voorbijis, voelt hij zich herboren, de ziekte is verdwenen en hij heeft zijn schoonheid,en jeugdige kracht terug en is hersteld. Ha! verre van klagen en in woede dedokter beschuldigen van de wrede behandeling, heeft hij geen woorden ofzegening groot genoeg om zijn dankbaarheid te uiten aan de knappe man, die,ondanks de pijn, die hij te verduren kreeg., hem het meest kostbare van alledingen gaf: gezondheid en leven. Zo is het met de zielen in het Vagevuur. Zijtrillen van vreugde als zij hun smetten en vuil zien verdwijnen door de wonderlijkeuitwerking van de herstellende straf. Onder de uitwerking van dezuiverende vlammen, is hun min of meer ontluisterd wezen verfrist en hersteld.Het vuur verliest haar intensiteit naar mate het de fouten en onvolmaakthedenverteert en vernietigt. Een onmetelijke hindernis scheidt diezielen nog van de plaats van beloning. Oh, zij voelen onbeschrijflijke opwellingenvan vreugde, wanneer zij de vleugels zien groeien, die hen weldra doenopvliegen naar de hemelse verblijfplaats. Reeds gloort de dageraad van bevrijding.Oh! Ze zijn nog niet binnen bereik van het beloofde land; maar, zoalsMozes, tekent zich een geestelijk beeld af. Ze hebben een voorgevoel van hetlicht en aangename kusten en nemen haar geur in en zoet riekende bries opvoorhand. Iedere dag, elk moment, zien zij de dageraad van hun bevrijdinggloren, die daagt aan een steeds minder verwijderde horizon. Zij voelen deplaats van hun eeuwige rust steeds dichter bij komen: Requies de labore. Watzal ik nog zeggen? Deze zielen hebben liefde, die nu volledig en absoluut bezitgenomen heeft van hun hart; Zij beminnen God, zij beminnen Hem zo intensdat zij graag voor Zijn glorie worden ontbonden en vernietigd.De Kerkleraar Johannes Chrisostomos zegt:“De man ontvlamd met het vuurvan de goddelijke liefde is even onverschillig voor glorie en smaad als of hijalleen en zonder getuige was op deze aarde. Hij veracht alle verleidingen. Hijis niet meer gevoelig voor tangen of roosters of pijnbank dan indien dezekwellingen werden doorstaan in een ander lichaam dan zijn eigen. Wat volzoetheid is voor de wereld heeft voor hem geen aantrekkelijkheid of smaak;Hij is niet meer vatbaar gepakt te worden door een of ander kwade gehecht-