Het einde van de huidige wereld en De triomf van Jezus Christus Zijn Kerk en De geheimen van het toekomstige leven.pdf

152ziet, deze grote God, zo ja-loers op zijn eer, kan zeggen in alle waarheid: “Hetis goed”: Ik heb het grootste plan tot volmaaktheid gebracht. Daarover heenzie ik geen koningschap, 6 )”geen grootheid, dat kan worden geschonken aanhet schepsel, dat ik heb bestemd met mij te heersen voor alle eeuwen dereeuwen. Ik ben tevreden. Ik heb Mijn ideaal bereikt en Mijn rust verkregen:“Zo werden hemel en aarde voltooid met heel hun heer. En toen God op de zevendedag had voltooid, dat Hij gemaakt had, rustte Hij op de zevende dag vanal het werk dat Hij had verricht”. 7 ) Hij sprak en het was, Hij gebood en het bestond.De Hemel is het ideaal van God, de rust van Zijn intellect. Laten we eraantoevoegen: de rust van Zijn hart. Het hart gaat verder dan het verstand, hetheeft aspiraties en impulsen, onbekend voor het genie, dat verder gaat overalle grenzen van aspiratie en gedachte. Zo ziet een moeder haar zoon rijk engeëerd.; de meest briljante kronen schitteren op zijn hoofd.; de moeder kangeen nieuw voorspoed of nieuwe koninkrijken bedenken voor haar zoon.Haar verstand zegt: “Genoeg!” Toch roept haar hart naar: Meer! Het geluk vanhaar kind is groter dan alle dromen, waarin mijn geest kan toegeven: het bereiktniet de grenzen en voorgevoelens van mijn liefde, noch de ambities vanmijn hart bereiken.”.Zoals geen moeder ooit haar meest dierbare zoon beminde, zo bemint deHeer Zijn uitverkorenen. Hij is jaloers om Zijn waardigheid en zou niet kunnendulden overtroffen te worden door zijn schepsel op grond van trouw enedelmoedigheid.Ach!, de Heer kan niet vergeten, dat de Heiligen, toen zij nog op aarde leefden,Hem hulde brachten door de totale gave van hun rust, hun geluk, en hun helewezen; dat zij een onuitputtelijke stroom bloed in hun aderen zouden willenhebben, om het te vergieten als een levende en onvergankelijke onderpandvan hun geloof; dat zij wel duizend harten in hun borst hadden verlangd, omze te verteren in de onuitblusbare vuren van hun liefde, en duizend lichamenom ze aan het martelaarschap over te geven, als slachtoffers onophoudelijkhernieuwd. En de dankbare God roept uit: “Nu is het Mijn beurt! De heiligenhebben Mij de gave van zichzelf gegeven: kan Ik dan anders antwoorden dandoor Mijzelf te geven, zonder beperking en zonder maat? Als Ik Mijn sceptervan de schepping in hun handen leg, als Ik hen omgeef met de stromen vanMijn licht, dan is dat heel wat; het gaat verder dan hun hoop en aspiraties,maar het is niet de uiterste inspanning van Mijn hart. Ik ben hen meer dan hetParadijs schuldig, meer dan schatten van kennis. Ik ben hen Mijn leven schuldig,Mijn Natuur, Mijn eeuwige en oneindige substantie. Als ik Mijn dienarenen vrienden in Mijn huis, als ik hen troost en hen doe trillen van vreugde doorhen te ontvangen in de omarming van Mijn liefde, zal dit hun dorst en verlan-6 .Psalm 33,97 Genesis 2,2: “Complevitque Deus opus suum quod fecerat, et requievit ab universe opera quod patierat…”