Het einde van de huidige wereld en De triomf van Jezus Christus Zijn Kerk en De geheimen van het toekomstige leven.pdf

206zaten, verloren zij het leven door een omvallende muur, Job had vrienden,maar zij, in plaats van hem te troosten, dachten zij, dat hij werd getroffendoor de hand des Heren voor een of ander mysterieuze misdaad, Hij had eenvrouw; en deze zijn vrouw schuwde hem vol afkeer en afschuw, vanwege deinfectie van zijn wonden. Tenslotte, hij had een God, aan wie hij zeven keerper dag offerde. En God trok van hem de dauw van hemelse vertroosting vanhem weg en leek hem helemaal verlaten te hebben.Zeker, nooit eerder was zo’n overvloed aan lijden neergekomen op hethoofd van een slachtoffer.Op een moment leek wanhoop het van de ziel van Job te winnen. En heel zijnkracht leek als geketend. Job verwenste de dag van zijn geboorte. Daarnaopende Job zijn mond en sprak (Job 3):“Het leven is mij een ondraaglijke last geworden(riep hij uit)...De dag verga,waarop ik geboren ben, de nacht, toen zij zeiden: ”Het is een jongen! Die dag:hij worde duisternis, dat hij niet geteld worde onder de maanden, noch onderdagen van het jaar. Geen lichtglans moge hem bestralen, maar duisternis enschaduw des doods hem bedekken. Waarom ben ik uit mijn moeders’ schootte voorschijn gekomen en niet gestorven voor ik het daglicht aanschouwde?......Waarom ben ik op de knie gewiegd en waarom heb ik de borst gezoogd? Zalaan die weinige dagen spoedig een einde komen?...Is het waard van je machtom genegenheid te hebben voor een schaduw? Verdraag me, dat ik een beetjemijn verdriet kan beklagen voordat ik ga en niet meer terugkeer naar hetland van duisternis, bedekt met de mist van de dood”. 19Plotseling hield Job op met klagen en een verandering kwam over zijn persoon.Zijn gezicht lichtte op en zijn gelaat en blik werd helder en stralend. Eenhymne van hoop sprong van zijn lippen, als een stortvloed van vreugde envrede. Hoe heerlijk is het deze Job te zien, die kort tevoren nog tot de wormengezegd had: “Mijn moeder en mijn zuster”en tot de rottigheid: “Jij bent mijnvader”. Toen, gezeten op zijn mesthoop, als een overwinnende held,schreeuwde hij uit, in de uitgelatenheid en enthousiasme van zijn geloof:“Scio enim quod Redemptor meus vivit, et in novissimo die de terra surrecturussum ...quem visurus sum, ego ipse, et oculi mei conspecturi sunt et non alius”. 20 )“Ik weet dat mijn Verlosser leeft en dat eens ik Hem zal zien met de ogen vanmijn vlees en niet met die van een ander”.Nooit heeft een menselijke mond een welsprekender en goddelijker gezangdoen horen..Hoe juist was de eerbiedwaardige patriarch, deze beproefde rechtvaardige,gekneusd, vernietigd, afgedaald tot de laatste trap van de materiële en moreleellende, richt hij zich op en schreeuwde het uit: “Oh, Dat mijn woorden wer-19 Job 320 Job 19,25,27