Het einde van de huidige wereld en De triomf van Jezus Christus Zijn Kerk en De geheimen van het toekomstige leven.pdf

64ven. Dat wat zij ons hebben nagelaten is daarvan een authentieke getuigenis.De eerste onder hen, zegt de Heilige Hiëronimus: was Abel, wiens bloed,schreeuwend tot God, getuigenis af legde van de hoop in de verrijzenis van dedoden. Daarna komt Henoch, opgenomen, opdat hij de dood niet zou zien: Hijis het type en voorafbeelding van de verrijzenis.Ten derde: Sara, wiens onvruchtbare schoot, uitgeput door ouderdom,zwanger werd en een zoon ter wereld bracht, en ons de hoop van de verrijzenisgeeft. Ten vierde: Jacob en Joseph, die instructies na lieten voor hunbeenderen om bijeengebracht te worden voor een eervolle begrafenis, hierdoorbeleden zij hun geloof in de verrijzenis. Ten vijfde: de verwelkte stafvan Aaron, die bloeide en vruchten voortbracht en de staf van Mozes, welkeop Gods bevel levend werd en in een slang veranderde. Al dezen tekenenbieden ons een schaduw en beeld van de verrijzenis. En dan nog dit: heeftMozes niet erkend, toen hij Ruben zegende en zei: “dat Ruben leve en nietsterve,”, terwijl Ruben al lang overleden was, getuigde hij daarmee niet, dathij hem de verrijzenis en eeuwig leven toewenste? 13 ) En als men deze getuigenissenniet anders wil zien dan allegorieën of mystieke verhalen, dan zoudenwe deze opsomming kunnen eindigen met de exacte woorden van deprofeet Daniël; en die laten geen twijfel bestaan over het constante en universelegeloof van het Oude Testament in de toekomstige verrijzenis:“Ziedaar, zegt hij, dat de menigte van hen die in het stof slapen zullen ontwaken,de een voor het Leven, de ander voor de smaad”. 14 )Deze waarheid, wordt bevestigd door de H.Schrift, en niet minder krachtiguitgedragen door het verstand en de Christelijke filosofie.De filosofie omarmt in haar uitgestrekt gebied alles wat de natuur van Godraakt, en de natuur van de mens en die van de wereld. Welnu, het dogma vande verrijzenis vloeit voort uit de leer van de filosofie over deze objecten,waarop haar domein zich uitstrekt en haar onderzoekingen zich richten.Op de eerste plaats, vloeit het dogma van de verrijzenis voort uit de kennisdie de filosofie ons geeft over de natuur van God.God, zo leert ons de Christelijke filosofie, is de eerste en de laatste oorzaakvan heel de geschapen wereld. Uit vrijheid heeft hij alles geschapen, met eensoevereiniteit en absolute onafhankelijkheid. Hij heeft ze allen getekend, minof meer, met de eigenschap van zijn gelijkenis en van zijn en zijn oneindigevolmaaktheden. Het menselijke lichaam echter, gemaakt door zijn eigen handenen tot leven gebracht door zijn adem, is het toppunt van zijn wonderwerken,het meesterwerk van Zijn Wijsheid en goddelijke goedheid. Door deschoonheid en elegantie van haar structuur, de adel van zijn houding en deschitteringen die hem verlichten, is het lichaam van de mens oneindig superieuraan al de materiële wezens die uit de hand van God zijn voorgekomen.13 H.Hiëronimus: ‘Epistel contra Samartanos’: Uit het stof van de aarde zullen zij ontwaken;sommigen zullen eeuwig leven,anderen zullen een eeuwige verschrikking en ongenade zijn”.14 Daniël 12,2