Het einde van de huidige wereld en De triomf van Jezus Christus Zijn Kerk en De geheimen van het toekomstige leven.pdf

166Vanaf het eerste moment van hun inlijving in het goddelijk leven, is de zaligheidvan de heiligen compleet en voltooid. Daar de toekomst het op geenenkele manier vermindert, zo verlangen zij niet naar iets uit het verleden.Verlicht door de oneindige helderheid van het Woord van God, zien zij de gebeurtenissen,die over duizend jaar zullen worden volbracht even helder alsdie welke werden vervuld een duizend jaar geleden. Ieder moment, zegtSt.Augustinus, ervaren zij, als het ware, een gevoel van eeuwige vreugde. Iedermoment, voor zover is toegestaan voor geschapen wezens, absorberen zijde kracht van de goddelijke deugd, Ieder moment, doet de eeuwigheid henvoelen het totale gewicht van haar vervoeringen, haar vreugden en haar heerlijkheden.Deus totus simul delectat. Deus erit memoriae plenitudo aeternitatis.Eens beschreef Augustinus de wonderen van de Stad Gods aan zijn gelovigenvan Hippo. Dat deed hij met zoveel pathos, met die gouden welsprekendheid,gevoed aan de fontein van de Heilige Schrift, welke deed geloven alsofeen engel sprak, niet een bewoner van de aarde. De gelovigen waren diepontroerd en geboeid en voelden als het ware meegesleept naar die feestenvan eeuwigheid, waarvan zo’n aangrijpend beeld werd geschetst, dat zij eensoort visioen hadden van die dag dat de Heer hun hoofd zou versieren meteen onvergankelijke lauwerkrans. Plotseling was zijn emotie zo sterk, dat zijin zuchten en wonder kreten uitbarstte, in tranen, die vloeiden van iedersoog. Het respect verschuldigd aan de gewijde ruimte en de stilte, opgelegddoor de gewijde spreker waren vergeten, en ieder riep de dag aan, wanneer,ver van alle ellende, hij overvloedig zou drinken aan de wateren van waarheiden leven. Ieder beefde opdat niet, overweldigd door zijn broosheid of afgeleiddoor verstrooiing, hij zou worden beroofd van de zalige beschouwing.Van alle kanten van de heilige plaats klonken de woorden: “O schone Hemel,wanneer zal ik je zien? Zal ik zo dom zijn om de genoegens en geluk van ééndag te verkiezen boven jou. Wie zou niet jou willen kopen tegen een prijs vande zwaarste offers en zwoegen?”Onderbroken door deze uitroepen en verzuchtingen, en verrast door heteffect veroorzaakt door zijn woorden, was Augstinus niet minder ontroerddan de menigte. Hij wilde verdergaan, doorgaan met het schilderen van hethemelse Jeruzalem, dat hij begonnen was; maar het snikken van de luisteraarsen van zijn eigen emoties stokte zijn stem; en zijn tranen, gemengd metdie van zijn mensen, vormde als het ware een stroom van rouwen voor desmart van de ballingschap en de verwijderdheid van het beminde vaderland.O heilige Opperpriester, hoe verlang ik de pathos van uw stem op mijn lippente hebben! O gouden eeuw van de vroege Kerk, toen de bekoring van deonzichtbare goederen en de beloften van het toekomstige leven zo’n levendeindruk op de zielen uit oefende - wie zal je weer tot ons terugbrengen? Indienonze woorden niet de kracht hebben om de bronnen van tranen te openen,moge de hoop en de herinnering u, O Stad van God, op zijn minst onze verlangensopwekken; mogen ze aan onze banale begeerlijkheden paal en perk