Het einde van de huidige wereld en De triomf van Jezus Christus Zijn Kerk en De geheimen van het toekomstige leven.pdf

171Om van hieruit de ware natuur van het Eucharistisch Offer, de voortreffelijkheiden de werkzaamheid ervan te kunnen bepalen, is het noodzakelijkhet begrip Offer in zijn algemeenheid toe te lichten en het werkelijke wezenervan uit een te zetten. 1 )Het Offer is een plechtige een openbare handeling, bedoeld om eer te brengenaan God. Thomas van Aquino definieert het Offer als “een uiterlijke, publiekeen plechtige handeling, verricht door de dienstbaarheid van een speciaalgekozen man, met de bedoeling iets levends of stoffelijks te offeren aan deAllerhoogste God, maar zo dat dit – vernietigd en omgevormd – apart is gezetvoor de aanbidding en eer van God.” (1)Daaruit volgt: Ten eerste dat het Offer het wezenlijke, ja, de ziel is van deEredienst, en de eigenlijke uitdrukking van de verhouding tussen God en demens. Om deze reden wordt het Offer in naam van het hele volk geofferd. Hetis allerminst een privé aangelegenheid of handeling, die iedereen naar believenkan verrichten. Het kan uitsluitend geofferd worden door iemand diespeciaal gekozen en gewijd is. Die offeraar heeft de uitverkiezing direct enonmiddellijk van God gekregen, of is voor dat doel door de. wettelijke religieuzeof burgerlijke overheid aangesteld Men neme deze eer niet uit zichzelf,maar alleen door God geroepen, zoals Aaron.” 2) Verder zegt de Apostel Paulus:“Iedere hogepriester is onder de mensen gekozen en gemaakt tot hun vertegenwoordigerbij God”. 3 ) Zo was onder de natuurwet het hoofd van de familiehogepriester en koning, en onder de Mozaïsche wet de stam van Aaron uitsluitendhet recht om aan het Altaar te celebreren. Maar onder de Wet van deGenade kunnen geen anderen dan geldig gewijde bisschoppen en priesterscelebreren en het Lichaam van de Heer consacreren. Ten tweede bestaat hetOffer in de oblatie (aanbieding) van een zichtbaar en tastbaar en permanentiets.Vandaar dat het opofferen van iemands verlangens en gevoelens aan Goden de daarmee gepaard gaande riten en kniebuigingen en verzoenende handelingenin bepaalde religies offer worden genoemd slechts bij analogie enextensie. Opdat het offer plaats heeft, moet het object van het offer wordenvernietigd, of minstens een verandering ondergaat, een wijziging die het onbruikbaarmaakt voor een profaan doel, en het uitsluitend voor de aanbiddingvan God wordt aangewend. Daaruit volgt dat deze vernietiging of wijziging– dat tot het wezen van het offer behoort – niet zou kunnen worden toegepastop de innerlijke of uitwendige handelingen van iemand, want die zijnvan tijdelijke aard en dus voorbijgaand. De materie van het offer moet ietsuitwendigs zijn en op zichzelf staande. Want het offer is gebaseerd op hetsubstitutiebeginsel van vervanging. In vroegere tijden offerde men een dier1 Suarez, Quaestio LXXXIII2 Hebreeën 5,433 Hebreeën 5,1