Het einde van de huidige wereld en De triomf van Jezus Christus Zijn Kerk en De geheimen van het toekomstige leven.pdf

141begaan in een minuut en om hem voor altijd uit de maatschappij te verwijderen,omdat hij de morele en menselijke orde heeft geschonden.Des te meer heeft God het recht, om een eeuwige straf op te leggen op iemand,die de universele en goddelijke orde heeft geschonden, en hem voor eeuwiguit de samenleving van de Hemel te verbannen.Het is geenszins walgelijk, merkt Augustinus op, dat God zijn barmhartigheidzou beperken tot dit huidige leven, zodat, eenmaal voorbij, er geenplaats meer is voor vergiffenis. Handelen de vorsten van deze wereld niet netzo, wanneer zij weigeren gratie te verenen aan mensen die opgesloten zittenin de gevangenis, ook al tonen ze berouw en oprechte afkeer voor de misdadendie zij hebben begaan?Onder de verschillende schema’s die zijn uitgedacht om God’s barmhartigheidte verzoenen met gerechtigheid, de meest redelijke en aanvaardbare endie welke, op het eerste gezicht, een bevredigende oplossing schijnt te biedenvoor het formidabele probleem van het menselijk lot, is het schema ontworpendoor Pythagoras en de Oosterse sekten, volgens welke, in plaats vande mens te werpen in eindeloze smaad, dat God hem zal inleiden binnen eentweede periode van beproevingen waar, zoals in de voorafgaande, er eenmengeling zal zijn van licht en duisternis, het pad van vrijheid voor hem zalopenen, en daarin zullen bekoringen zijn en verdeeldheid, en conflicten tussenGod-, schimmig gedacht,- en schepselen, die met hun verleidingen pronken.Laten we direct toegeven, dat, van alle leerstellingen tegengesteld aanhet Christelijk Geloof, die van de zielsverhuizing of metempsychosis zondertwijfel het meest aantrekkelijk is. Oppervlakkig gezien, schijnt het geloof ineen eeuwig leven intact te blijven, en het lijkt de goddelijke attributen niet tebestrijden noch de menselijke wet te beroven van zijn sancties. Maar als wegoed kijken naar deze leer, dan zien we duidelijk, dat het ons plaatst, middenin de voorafgaande problemen, en nog anderen meer onoplosbare op roept.Een Christelijke filosoof merkt op: “Indien dit tweede leven, waarin je demens binnenbrengt niet zuiverder is dan het eerste – als zijn ziel een tweedekeer sterft door zonde – tot welke periode zal God zich beperken? Zal de zieleen onuitputtelijk recht krijgen om in de loop van zijn migraties op zijnschreden terug te keren, zonder dat God hem ooit kan weerhouden en straffenanders dan hem het recht te geven door te gaan Hem te beledigen? Inplaats van dit schrikwekkende vooruitzicht, waarin het oordeel wordt gezienals een ontzaglijke barrière van het leven, zou de zondaar naar het grafgaan en zich veilig voelen als een man, die onder een portiek doorgaat, en metal de spot van zijn straffeloosheid tot zich zelf zou zeggen: “Het universum isgroot, de eeuwen zijn lang, laten we eerst de tocht door werelden en tijdendoorlopen. Laten we van Jupiter naar Venus gaan, van de eerste hemel naarde tweede, van de tweede naar de derde. En indien, na ruimte en tijden ongeteld,het zou blijken dat er geen zonnen meer voor ons zijn, dan zullen we onsbij God aanbieden en Hem zeggen: “Hier zijn we dan, onze tijd is gekomen,