Het einde van de huidige wereld en De triomf van Jezus Christus Zijn Kerk en De geheimen van het toekomstige leven.pdf

210van het beeld en giet die gratie en majesteit uit, die de bewondering van dewereld afdwingt.God doet hetzelfde: Hij houdt in Zijn vaderlijke hand de bijtel van de versterving,Hij snijdt in het levende vlees van onze gehechtheden. Hij laat zichniet vermurwen door ons klagen en zuchten noch door onze schreeuwendepijn.. Want de tijdelijke, lichte verdrukking verwerft ons een onovertroffeneeuwig gewicht aan heerlijkheid. In het vuur van de pijn absorbeert Hij degehechtheden, de geheime en onzichtbare banden die ons binden aan vergankelijkeen aardse dingen.. Hij smelt ze om, heftig eliminerend al wat blijftin ons aan metaalslak, menselijk allooi, en zinnelijke genoegens om zo onzezielen, vergeestelijkt, als een goed geprepareerd doek te laten worden,waarop de stralen van goddelijke goedheid eens hun afdruk zullen achterlaten.: “Dat wat sterfelijk is, mag eens worden verzwolgen in het leven” 28 )Voordat we aan deze loutering worden onderworpen, lijkt de mens op eenbezoedeld en smerig zand; doch geworpen in de smeltkroes van lijden, wordthij verfijnd en wordt als een transparante en heldere kristal, waar de substantiëleglorie van God, zonder enige obstakels, vrij kan stromen als een rivierzonder bedding of oevers: dan zal God alles in allen zijn. Net als de beeldenvan de zon, van paleizen en van bomen worden gereflecteerd met hunvormen en scherpe lijnen in de spiegel van een heldere rivier. Zo zullen devolmaaktheden van de goddelijke attributen worden gereflecteerd op de uitverkorenenzon-der hun onveranderlijke ondeelbaarheid te verliezen. Wezullen wor-den gewikkeld in het stralend licht van het goddelijk leven. Het zaldan het einde zijn en de voltooiing, de eeuw wanneer tijd haar verloop gehadheeft, het rijk van de stabiliteit en rust, het gelukkige rijk waar naar deschepselen uitzien en waar voor zij met zoveel zuchten roepen, als een moederin barensweeën roept naar verlossing en haar lijden uitdrukt in klagen enla nge pijnlijke zuchten 29 )Zo was de hoop van de moeder van de Makkabeën. Deze ongelooflijke moedigevrouw had de tengere lichamen van haar zes jonge kinderen uit elkaargereten zien worden en gefolterd voor haar ogen door het zwaard van eenonmenselijke tiran. Zij stond badend in hun bloed tussen de verminkte enverspreide ledematen. Toch ging zij de tabernakels binnen van eeuwigevreugde en het verblijf van de hoogste vervoeringen. Al de afschuw, die ditvreeswekende aanblik in haar opriep, al het verdriet en wrede pijn, toegebrachtaan haar moederlijk hart, verdwenen voor de straling van haar hoopen zij moedigde de jongste zoon aan, en zei: “Zoon, heb medelijden met mij,die je negen maanden in de schoot gedragen heb, je opgevoed heb, onderwezen,je ondersteund heb tot je huidige leeftijd.. Ik smeek je, kind, naar de hemelte kijken en naar de aarde en zie al wat daarin is. Dan zal je weten dat28 2 Kor. 5,4: ”wij toch, die nog in de tent verblijven, we zuchten vol kommernis, omdat we het kleed niet willen uittrekken,maar een overkleed aandoen, opdat het sterfelijke verzwolgen wordt in het leven…29 Rom. 8,22 “ We weten toch dat de hele schepping tezamen zucht en kreunt in barensweeên tot heden toe…”