LOZAN'DAN GÜNÜMÜZE BATI TRAKYA'DA AZINLIK EĞİTİMİ ...

çalışmaktadır: milli tarihi, geleneksel stratejik eğitimi ve – tabiri caiz ise- “
Türk karşıtı eğitim” diye adlandırabileceğimiz ve Türkiye ile Osmanlı
İmparatorluğu’nu aşırı olumsuz açıdan inceleyen ve gösteren eğilimi.
Neo-ortodoks akımın temsil ettiği ikinci eğilim, 1974’ten sonra
Yunanistan’da askeri cuntanın yıkılmasını izleyen yıllarda kendisini gösterdi.
Bu akım “ Helen/Ortodoks özel şahsiyeti ile Batı arasındaki, çok derin olan bir
uçurumu kültürel7teolojik alanda savunur,analizini yapar ve bu görüş açısı
içinde Ortodoksluk’la Türkiye/İslam arasında var olan ikinci derin uçurumu
görür; yani Türkiye, Katolik veya Protestan Batı’nın
“korumacılığı” altındadır.
1990’lı yıllarda ortaya çıkan üçüncü eğilim, 19. yüzyıl sonlarından 1940
yılına dek uluslararası alanda revaçta olan klasik jeopolitiğin alanına
yerleştirilebilir. Bu çerçevede Yunanistan’la Türkiye arasında gün geçtikçe
artan ve Yunanistan’ı uydu haline gelme tehlikesine iten jeopolitik dengesizliğe
karşı savaşın (ve özellikle “ilk darbenin” ) olası bir çözüm olduğunu savunur”.
341
Bu kitapların içerikleri değiştirilmek istenildiği zaman Yunanistan’da tabiri caizse
kıyamet kopartılmıştır. Tabi bunun birçok nedeni vardır. Herkül Milas bu konuda şöyle
diyor:
“Ama olaya yalnız bu imaj açısından bakmak olayı anlamamızı olanaksız
kılacaktır çünkü bu çatışmada Türk imajı araçtır, kavganın özü, nesnesi ve
amacı değildir. Türk imajını kötülemeyenlerin derdi tabi ki ‘Türkler’ değildir.
Kavga Yunan kimliği ve onunla doğrudan ilişkili olan geçmişin algılanışı
konusundadır. Olay çok ilginç ve hele de öğreticidir çünkü bu tür arayışlar
bütün ulus devletleri içinde zaman zaman su yüzüne çıkar – hatta çıkmalıdır.
341 Heraklides, Yunanistan ve…, s. 39
149