LOZAN'DAN GÜNÜMÜZE BATI TRAKYA'DA AZINLIK EĞİTİMİ ...

eğer yeterli talep varsa, mümkün olduğu ölçüde ve kendi eğitim düzenlerinin
çerçevesinde, bu azınlıklara mensup kişilerin, azınlık dilini öğrenmeleri ya da
bu dilde eğitim görmeleri için yeterli fırsatlara sahip olmalarını saplamaya
gayret edeceklerdir. Ancak her iki durumda da, resmi dilin öğretilmesi ya da
bu dilde eğitim yapılması saklı tutulur”. 110
Anadilini bilen bir çocuğun ikinci dili, yani Yunancayı daha kolay öğreneceği
varsayılmaktadır. Bu argüman, başından beri anadil eğitimini meşru bir hak haline getirmek
için kullanılmıştır. Ancak çok kültürlü toplum ve eğitim konsepti açısından anadil eğitiminin
sadece bu yönüyle tanınması, son derece tehlikeli bir durumdur. Anadil işlevleri ne olursa
olsun, sadece ikinci dil eğitimine hizmet ettiği için değil, doğal ve tartışılmaz bir hak olduğu
için kabul edilmelidir.
Anadil eğitimini zorunlu kılan bir başka öğe, pratikte bu eğitimin anadil
öğretmenlerinin insafına terkedilmiş olmasıdır. (Bu durum) ideolojik amaçlarla öğretmen
alımının kural haline getirildiği bir ortamdan hareket edilerek değerlendirilirse ne anlama
geldiği açıktır: Pratikte anadil eğitimi bazı kişiler ve gruplar için ilk etapta bir kazanç teknesi,
ikinci planda ise ideolojik olarak beyin yıkama aracı olarak kullanılmaktadır.
Eğitim, bu olaya konu olan çocuklar ve bunların yasal temsilcileri olan velilerden
bağımsız olarak ele alınamaz. Anadil ve kültür eğitimi, veli ve toplum istemleri dikkate
alınmadan sürdürülemez. Bu eğitimin ideolojik ve politik çıkarlara konu edilmesi ise, asla
affedilemez. 111
Öyleyse öncelikle Yunanca öğrenilmelidir. Çünkü bu dil öğrenilmeden anadili
Yunanca olmayan çocuklar eşit eğitim fırsatlarından yararlanamazlar. Yunan vatandaşı olarak
etkin biçimde sosyal hayata katılmak ancak Yunanca öğrenmekle mümkündür. Burada sosyal
hayat derken şunu da hemen belirtmek gerekir ki birçok kişi için aslında bu hayat belli bir
çember içinde gerçekleşmektedir. Yani Yunanlılardan çok uzaktaki köylerde ve günlerce
belki de aylarca Yunanca konuşmak zorunda kalmayan çok insan vardır. Onlar için belki de
Türkçe veya Pomakça bilmek daha önemlidir. Bizim kastettiğimiz gençlerdir. Her ne kadar
köylerde yaşıyor olsalar da artık günümüzün şartları bunu gerektirmektedir. Mümkün
110 Naz Çavuşoğlu, Azınlık Hakları , İstanbul, Su Yayınları, 2001, ss.104 - 105
111 Kadir Canatan, Avrupa’da Müslüman Azınlıklar , İstanbul, İnsan Yayınları, Mayıs 1995, ss. 208 - 209
48