LOZAN'DAN GÜNÜMÜZE BATI TRAKYA'DA AZINLIK EĞİTİMİ ...

de bu konuda fazla bir şey yapabilecek durumda değiller. Kaldı ki, yabancı öğrencilerin
kültürel gereksinimleri geçici ve arızî önlemlerle çözülemez. Eğer yakın gelecekte bu
gençlerin bu ihtiyaçlarına cevap verilmezse, bu gençlerin kendi kültürlerine ve toplumlarına
yabancılaşmaları kaçınılmaz olacaktır. Bunun önüne geçebilmek ve yüksekokullara yönelik
akışı hızlandırmak için şu önlemler alınabilir:
1) Eğitim kurumlarındaki dışlayıcı mekanizmalar konusunda araştırmalar yapılmalı ve
bunları azaltıcı çözümler bulunmalıdır. Özellikle dolaylı ayrımcılık sorununu kökünden
kazımak için kültürler arası eğitim modeli uygulamaya konulmalıdır. Bu işe öncelikle
öğretmen yetiştiren okullarda başlamak zorunludur.
2) Başarılı öğrenciler arasında araştırmalar yapılarak başarı düzeyini arattırmaya
yönelik politikalar üretilmelidir. Kız öğrencilerin eğitimdeki spesifik sorunları ile ilgili olarak
örgütler devreye sokulmalıdır.
3) Üniversiteler her yıl Türkiye’den bilim adamları ve aydınlar davet ederek azınlık
öğrencilerine kendi toplumlarının sorunları hakkında bilgi vermeli ve üniversitelerarası
kültürel ve eğitsel işbirliği imkanları geliştirilmelidir.
4) Öğrenci dernekleri, yaz kursları ve kültür gezileri yoluyla öğrencilere eğitsel tatil
imkanları yaratmalı ve bu konuda eğitim bakanlıklarınca ortak çalışmalar yapılmalıdır.
5) Hükümet azınlık öğrencileriyle ilgili bir kayıt sistemi tutmalı ve her yıl bir hedef
tayin edilerek öğrenci sayısını arttırmaya yönelik olarak üniversitelerin ne tür çalışmalar
yaptığını kamuoyuna duyurması sağlanmalıdır. Bu şekilde bir kamuoyu baskısı yaratılmalı ve
üniversitelerin sorumluluk duygusu geliştirilmelidir. 5
Anadili ve kültür eğitimi üzerine süren tartışmalar devam edecek gibidir. Çünkü bu
eğitime tanınan ders saatleri git – gide azaltılmaktadır. Anadil ve kültür eğitimine yönelik
politikalar sonucu kültür eğitimi ve anadil eğitimi azaltılmış ve tümüyle dil eğitimine
indirgenmiştir. Bunun anlamı eğitimde tek kültürlülüğün pekiştirilmiş olduğudur. Vardığımız
sonuç, eğitim politikalarının bu eğitime gereken değeri vermediğidir.
5 Bu bölümde Kadir Canatan’ın Avrupa’da Müslüman Azınlıklar kitabından yararlanılmıştır.
212