LOZAN'DAN GÜNÜMÜZE BATI TRAKYA'DA AZINLIK EĞİTİMİ ...

okullarına, şimdiye kadar denildiği gibi “Müslüman” okulu değil, Türk okulu denecektir.
Ayrıca neşir edilen “Müfredat” programı ile, bugün sınıflarda haftada 8 saat Rumca dersi
yapılacak, küçük sınıflarda da, haftada 10 saat Rumca okutulacaktır.
Gerek 3065 sayılı Kanun, gerekse kanun niteliğinde olan müfredat programı,
okullarımızı dilediğimiz şekilde idare edebileceğimizi amirdi. Fakat Yunanlılar bu kanunun
bize tanıdığı geniş serbestiyi çekemediler. Okullarımızı istedikleri gibi idare etmeye
başladılar. Cunta Hükümeti iktidara gelince hak da arayamaz, kanunlardan bahsedemez olduk.
Onlar da istedikleri gibi okullarımızı idare ettiler. İstedikleri yobaz hocaları, köylülere
sormadan okullarımıza tayin ettiler. 182
Yasak Bölgede ise, durum doğal olarak daha ağırdır. Örneğin Şahin İlkokulu Müdürü
Salih Sülko, bir resmi yortuda meçhul asker anıtına koyduğu çelengine Elence olarak “Şahin
Türk İlkokulu” yazdığı için karakola çağrılarak tokatlanmış ve bir süre sonra öğretmenlikten
atılarak Yasak Bölge’ye giriş çıkış pasosu elinden alınmıştır. 183
1953’ten, Varşova Paktı’ndan itibaren, Yunan – Bulgar sınırı boyunca 40 bin azınlık
insanının yaşadığı bir şerit yasa bölge olarak ilan edilmiştir. Bunun gerekçesi ise, Varşova
Paktı’ndan gelecek komünizm tehlikesidir. Bu dönemde diğer bölgelerde yaşayan azınlık
üyeleri için bölgeye giriş – çıkışlar yasak ilan edilmiş ve izne bağlanmıştır. Bırakın başka
yerlerden bölgeye girecek olanları, bizzat bu yasak bölgede yaşayan halka bile özel kimlikler
verilmiş, ve bölgeden herhangi bir ihtiyaçlarını karşılamak için çıkış yaparlarken oluşturulan
kontrol noktalarında kimliklerine bakılmıştır. Aynı durum dönüşlerinde, bölgeye girerken de
yapılmıştır. O dönemi yaşayanların anlattıklarına göre özellikle Evros (Meriç) bölgesinin
dağlık kesiminde yaşayan azınlık bireyleri pazar, hastane, herhangi bir iş vs. ihtiyaçlarını
karşılamak için Gümülcüne ‘yi tercih ettiklerinde o yol üzerinde kurulan kontrol noktaları
tarafından geri çevrilmişler ve gerekçe olarak ise “Dimetoka ( Didimotiho), Sofulu ( Soufli),
Kumçiftliği’nde (Orestiada) pazar – çarşı, hastane yok mu? İhtiyaçlarınız oradan karşılayın
denmiştir.
Gümülcine’de komünist tehlikesi olmadığına göre ve bu uygulama bu tehlikeye karşı
yapıldığına göre bu durum çok şaşırtıcı ve anlamsızdır. Ancak duruma bir başka taraftan
182 Batıbey, Ve Bulgarlar…, s. 196
183 Oran, Türk Yunan İlişkilerinde…, s. 121
77