LOZAN'DAN GÜNÜMÜZE BATI TRAKYA'DA AZINLIK EĞİTİMİ ...

da yanıt olarak şimdiki sefil durumunu tarif etmek. Gerçek soru, niye ve nasıl kötü okul
durumuna sokulduğu sorusudur. 353
Azınlık okullarına yönelik eleştiriler yapılırken nedense pedagojik yaklaşım ele
alınmıyor. Bu yaklaşım, üzerinde önemle durulmaya değer birtakım sorunları gündeme
getirmektedir. Azınlık okulları, yerleşik okullardan farklı olarak hangi (dez) avantajlara
sahiptir? Bu okullara taraftar olmayan çevreler sadece dezavantajları ileri sürmektedirler.
Buna göre azınlık okulları, dini temelde yalıtlanma, öğretmenlerdeki motivasyon düşüklüğü,
yöneticilerin deneyimsizliği vs. gibi etkenler nedeniyle çocukların başarı düzeyini yükseltecek
bir durumda değiller. Başka bir deyişle, azınlık okulları yerleşik eğitim sistemindeki
tıkanmayı açabilecek bir alternatif değildir.
Eğer sorun, yerleşik eğitim kurumları açısından irdelenecekse o zaman işe bu
kurumların hangi noktalarda tıkandığını tespit etmekle başlamak gerekiyor. Bizce, yerleşik
eğitim sistemi iki temel noktada iflas etmiştir.
160
1) Kültürel kimlik konusundaki yetersizlik ve bunun doğurduğu yabancılaşma
sorunu;
2) Pedagojik başarı konusundaki yetersizlik ve bunun doğurduğu dışlanma / elenme
sorunu.
İlk noktada yerleşik eğitim sistemi, yapısal bir handikapla karşı karşıyadır. Hükümet
notalarında yer alan “çokkültürlü toplum” nitelemelerine rağmen Yunan eğitim sistemi hala
geleneksel “mono-kültürel” bir sistemdir ve yakın gelecekte de “kültürlerarası eğitim”e
geçmek niyetinde değildir. Bu açıdan yerleşik eğitim sistemi, yabancı çocukları kendi
kültürlerine yabancılaştırmakta ve kuşaklararası çatışmayı derinleştirmektedir.
İkinci noktada yerleşik eğitim sistemini yargılayabilmek için bugün azınlık
çocuklarının eğitimdeki durumlarına kısa bir göz gezdirmek yeterlidir. Bu konuda
bildiklerimiz şunlardır:
1) Azınlık çocukları, Yunanlı akranlarına kıyasla bir ya da iki sınıf geridedirler.
353 Onsunoğlu, “Frangudaki’yi…”