Nr 614-615, lipiec-sierpień 2006 - Znak

ZDARZENIA – KSIĄŻKI – LUDZIE
MICHAŁ PAC OP: Wieczory dla Zakochanych nie powstały dlatego, iż
inne kursy są złe. Nasi poprzednicy, którzy zaczęli organizować spotkania,
odkryli po prostu, że rekolekcje dla małżeństw przynoszą dobro,
i chcieli podzielić się nim z narzeczonymi.
J.C.: Wieczory cieszą się dużym zainteresowaniem, co związane jest pewnie
przede wszystkim z ich formułą, w której ważne są: rozmowa, wspólna
praca pary narzeczonych nad konkretnymi zagadnieniami, poznawanie
siebie nawzajem. Wymaga to większego zaangażowania niż tradycyjne
kursy. Dlatego też to, co para zamierzająca się pobrać wyniesie
z naszych spotkań, zależy głównie od niej.
M.P.: Wieczory dla Zakochanych różnią się od kursów tradycyjnych
także tym, iż nie jest to wykład, lecz świadectwo. Oznacza to, że osoby
prowadzące spotkania nie opowiadają o tym, jak powinno wyglądać
małżeństwo, ale o tym, jak je przeżywają – dzielą się dobrem i Bożą obecnością,
a także tym, co trudne w ich byciu razem. Próbujemy też dać
narzeczonym narzędzie do budowania miłości – jest nim dialog.
Jaka jest rola księdza w Wieczorach dla Zakochanych?
M.P.: Żartobliwie mówi się, że małżonkowie dzielą się swoim świadectwem,
a ksiądz ma pilnować, czy to wszystko jest w zgodzie z ortodoksją.
Myślę, że nie tylko o to chodzi. Również ksiądz dzieli się swoim doświadczeniem
wiary, refleksjami związanymi ze spotkaniami małżeńskimi.
Podczas Wieczorów pierwszy głos należy do prowadzącej pary, bo
to ona najwięcej może powiedzieć o małżeństwie, ale odkrywam mnóstwo
podobieństw między ich relacjami a życiem zakonnym. Przyjaźń
albo szukanie wzajemnego zrozumienia, o których staram się opowiadać
narzeczonym, to tylko niektóre przykłady tych analogii.
Na czym polega „dawanie świadectwa” podczas spotkań, które Państwo
prowadzą?
EDYTA CHOCZEWSKA: Chcemy opowiedzieć o tym, czym jest dla
nas małżeństwo sakramentalne, o tym, że może być ono trwałe, że bywa
burzliwe, ale może być szczęśliwe. Każda z prowadzących par pokazuje
swój obraz małżeństwa, co stwarza szansę obserwowania różnorodnych
sposobów działania tego sakramentu. Nie narzucamy narzeczonym je-
169