Nr 614-615, lipiec-sierpień 2006 - Znak

Zawsze w perspektywie jest przygoda.
ROZMOWA Z RYSZARDEM KAPUŚCIŃSKIM
Przygoda kojarzy się z pewnym typem literatury. A tu nieistotne są
przygody. W naturze korespondenta leży to, że chce on dotrzeć w rejon
konfliktu, zobaczyć, jak wszystko naprawdę wygląda, i opisać
zjawisko, którego jest świadkiem, i świat, w jakim się znalazł. Sam
za każdym razem jeździłem z myślą, by zapisać, co zobaczę. Nigdy
dla przygody, taką wyprawę uznałbym za stratę czasu; zawsze po to,
żeby zdać sprawę z podróży. Chciałem pisać reportaże i książki.
Zaspokajałem w ten sposób pewną ciekawość albo lepiej – fascynację.
Tak, fascynację. Gdy coś w świecie się dzieje, bardzo chcę tam
być. Wszystko zobaczyć na własne oczy. Obserwacja wzrokowa jest
dla mnie szalenie ważna. Czasem wystarczy pojechać na krótko,
ważne, by znaleźć się w tym miejscu. Żebym miał pewność, że przy
danej alei rosną lipy, a nie dęby. Żebym mógł powiedzieć: „Ja tam
byłem i widziałem, że to naprawdę są dęby”. Dla reportera najistotniejsze
jest, by mógł zaświadczyć samym sobą o prawdziwości tego,
o czym pisze.
Cel Pańskiej kolejnej wyprawy to rejon Pacyfiku...
Na razie czytam, żeby się przygotować do podróży. Nigdy nie zajmowałem
się Pacyfikiem, nigdy tam nawet nie byłem. Dotarłem do
Australii, do wybrzeża Chin i Japonii, a od drugiej strony do Ameryki
Łacińskiej, ale w głąb Pacyfiku – nie. Nie znam tych wysp, archipelagów.
A dziś jest to wielki obszar świata scalający glob. Rejon
konfrontacji i współpracy kultur na skalę planetarną. Co mnie bardzo
interesuje.
RYSZARD KAPUŚCIŃSKI, ur. 1932, pisarz, reporter, publicysta. Autor
m.in. książek: Cesarz (1978), Szachinszach (1982), Imperium (1993),
Lapidaria (wyd. łączne 1997), Heban (1998), Lapidarium IV (2000),
Lapidarium V (2003), Podróże z Herodotem (2004). Ostatnio ukazał się
zbiór jego wykładów Ten inny (2006).
40