Nr 614-615, lipiec-sierpień 2006 - Znak

60-LECIE MIESIĘCZNIKA „ZNAK”
sce w drugiej połowie ubiegłego wieku. Ale tekst ten miał znaczenie
nie tylko dla filozofów. Chodziło w nim także o duszpasterstwo:
„odrzucenie kostiumu tomistycznej teorii i dochodzenie – poprzez
żywy kontakt z drugim człowiekiem – do osadzenia wiary na głębszej
podstawie ewangelicznej”.
Było w tym dziesięcioleciu wiele istotnych tekstów, na przykład
eseje kard. Johna H. Newmana (Sumienie a papież), Antoniego Kępińskiego
(Lęk i Psychopatologia władzy), Jana Józefa Szczepańskiego
(Piąty anioł) i Paula Ricoeura czy Opowieści chasydów Martina
Bubera. Jednakże dziś, z perspektywy lat, najważniejsze wydają mi
się niektóre numery tematyczne „Znaku”, zwłaszcza: O winie i O nadziei,
Sens choroby – sens śmierci – sens życia, O poznawaniu drugiego
człowieka i o tzw. sprawie Heideggera (czyli o „odpowiedzialności
filozofa”, który wstąpił do NSDAP), wreszcie numer oświęcimski
(Rekolekcje oświęcimskie) oraz numer poświęcony „polskiemu charakterowi
narodowemu”. Zeszyty te były (są do dzisiaj!) niesłychanie
interesujące z czysto intelektualnego punktu widzenia. Ale to jeszcze
nie wszystko – one były tak ważne, ponieważ stanowiły próbę
odpowiedzi na powszechnie zadawane wówczas pytania. Tak jakby
redakcja trzymała rękę na pulsie tego społeczeństwa i narodu, tak
jakby słuchała jego głosu...
(ciąg dalszy w następnym numerze)
JANUSZ PONIEWIERSKI, ur. 1958, członek redakcji „Znaku”, autor
książek Pontyfikat. 1978–2005 (III wyd. 2005) i Kwiatki Jana Pawła II
(2002).
23