22.08.2013 Views

“Zoals een goed ambtenaar betaamt” Liber Amicorum - CAOP

“Zoals een goed ambtenaar betaamt” Liber Amicorum - CAOP

“Zoals een goed ambtenaar betaamt” Liber Amicorum - CAOP

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

100<br />

Toen ik dit overzicht van regels voor het eerst las, in <strong>een</strong> krantenartikel,<br />

dacht ik: “hah, daar wil ik meer over weten, dit geeft munitie<br />

voor mijn kritiek op regels.” Ik heb met<strong>een</strong> haar boek gekocht: ‘Het<br />

is mooi geweest. Het kantoor is g<strong>een</strong> pretpark’. Het betoog van Mair<br />

bleek tot mijn verrassing – vooroordelen zijn ook mij niet vreemd<br />

– zeer genuanceerd en prikkelend. In het kort. Mair geeft aan dat<br />

de werkplek de afgelopen jaren behoorlijk van slag is geraakt. Het<br />

nieuwe werken vindt overal ingang: 24 uur per dag, 7 dagen per<br />

week, overal ter wereld, kan de werknemer aan de slag en snel en<br />

flexibel reageren. “En dus geldt: weg met de hiërarchie, lang leve<br />

teamwerk. Betutteling en dwang maken plaats voor zelfsturing<br />

en ‘je eigen verantwoordelijkheid nemen’ en de werknemer wordt<br />

niet langer tot in detail op precieze regels gewezen – nee, je moet je<br />

als werknemer tegenwoordig vooral ‘betrokken’ voelen […] Al met<br />

al doemt het beeld op van <strong>een</strong> wereld waarin mensen in organisaties<br />

excelleren omdat ze hun verantwoordelijkheid nemen en buitengewoon<br />

veel plezier beleven aan wat ze doen, en dus nagenoeg<br />

g<strong>een</strong> regels, plichten en structureren meer nodig hebben.” 12<br />

Het is g<strong>een</strong> wereld waar Mair veel plezier aan beleeft; ze m<strong>een</strong>t<br />

ook dat het in de werkelijkheid heel anders uitpakt. In <strong>een</strong> subtiel<br />

betoog laat ze zien hoe dit nieuwe werken ertoe leidt dat werknemers<br />

hun eigen uitbuiting ter hand nemen en dat dit uiteindelijk<br />

leidt tot de Dictatuur van het Werk: “Met flexibele werktijden,<br />

tekortschietende structuren, veel te ambitieuze doelen en <strong>een</strong> uitermate<br />

breed takenpakket worden de deuren wagenwijd opengezet<br />

voor werken zonder maat, tot ver voorbij de grens van wat<br />

mensen aankunnen.” 13<br />

Met andere woorden: ik heb op mijn werk g<strong>een</strong> prikklok en alle<br />

vrijheid om mijn eigen werktijden te bepalen, maar de consequentie<br />

is dat ik ’s avonds en in het weekeinde nog steeds aan het werk<br />

ben. Met haar regels, die op het eerste gezicht op mij in ieder geval<br />

nogal absurd overkwamen, wil Mair dus juist haar medewerkers<br />

beschermen tegen overbelasting. Daarnaast vindt ze dat we niet<br />

naïef moeten zijn. Werknemers en werkgevers hebben niet vanzelfsprekend<br />

dezelfde doelen en belangen en het is dan ook “niet<br />

pijnlijk of onbehoorlijk om deze ‘ongelijkheid’ tot uitdrukking te<br />

brengen in <strong>een</strong> hiërarchisch gestructureerde verhouding.” 14 Of, zoals<br />

Mair stelt:

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!