“Zoals een goed ambtenaar betaamt” Liber Amicorum - CAOP
“Zoals een goed ambtenaar betaamt” Liber Amicorum - CAOP
“Zoals een goed ambtenaar betaamt” Liber Amicorum - CAOP
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
overheidspersoneel heeft zich vrijgekocht via normalisatie, sectorenmodel,<br />
over<strong>een</strong>stemmingvereiste, enzovoort. Alsof dat nooit<br />
gebeurd is, davert de politiek door het overlegstelsel h<strong>een</strong>, bijvoorbeeld<br />
met de Wet normering topinkomens. Het probleem is niet<br />
dat de politiek de topinkomens wil aanpakken, dat lijkt mij maatschappelijk<br />
op <strong>een</strong> groot draagvlak te kunnen rekenen. Het probleem<br />
is wel dat er via gelegenheidswetgeving middelen worden<br />
gebruikt, in dit geval materiële wetgeving specifiek voor de ambtenaren,<br />
die je in eerdere instantie hebt afgezworen. Dat geeft aan dat<br />
het doel voor de politiek heilig is en g<strong>een</strong> middel ongemoeid wordt<br />
gelaten, ook al heb je eerder afgesproken dat je keurig overleg zou<br />
voeren.<br />
Hoe beschermen de ambtenaren zich nu het beste tegen de dubbelrol<br />
van de werkgever/wetgever? Er zijn in mijn ogen twee mogelijkheden.<br />
De eerste is dat het overheidspersoneel zich verschanst in de<br />
burcht van de eigen rechtsverhouding. Hard roepend: “Dit is van<br />
ons en u, politiek, mag hier niet aankomen.” Dat helpt niet want<br />
nu het financieel moeilijk wordt, vergeet de overheid de oude afspraken.<br />
En met formele wetgeving beuk je zo door het over<strong>een</strong>stemmingvereiste<br />
h<strong>een</strong>, zeker als het gaat om initiatiefwetgeving<br />
van de kamer.<br />
De tweede mogelijkheid is verbreding. Een marktconforme<br />
rechtsverhouding maakt het de overheid moeilijker <strong>een</strong>zijdig in te<br />
grijpen. De overheid is dan immers gebonden aan de regelgeving<br />
zoals die in de private sector geldt. De bescherming ligt dan niet in<br />
het specifieke maar in het algemene, niet in het bijzondere van de<br />
werkgever maar in het gewone van de werknemer.<br />
Centraal overleg<br />
Naast de individuele rechtsverhouding van de <strong>ambtenaar</strong> tot zijn<br />
werkgever is er <strong>een</strong> tweede probleem dat steeds nijpender wordt. Bij<br />
het tot stand komen van het sectorenmodel in 1993, als evenbeeld<br />
van het cao-overleg in de private sector, is er ook <strong>een</strong> structuur<br />
op centraal niveau gevormd. Na het oplossen van de vutkwestie<br />
(1996) is het Centraal Georganiseerd Overleg voor Ambtenarenzaken<br />
(CGOA) opgeheven en heeft de centrale overlegstructuur vorm<br />
gekregen met de Raad voor het Overheidspersoneelsbeleid (ROP).<br />
153