“Zoals een goed ambtenaar betaamt” Liber Amicorum - CAOP

156
- centraal overleg: een mini-CGOA voor wat er overblijft aan specifieke
centrale regelgeving die de rechtspositie van het overheidspersoneel
betreft, zoals de Wet normering topinkomens;
- adviesrol voor het kabinet: daar ligt een taak voor de SER. Rechtstreekse
toelating tot de SER van overheidswerkgevers ligt niet
voor de hand. Ze kunnen wel worden betrokken bij relevante
commissies van de SER (zoals nu al gebeurt bij arbozaken). Bovendien
is indirecte aansluiting via een centrale werkgeversorganisatie
mogelijk, zoals nu al voor veel werkgeversverenigingen
bij de overheid en het onderwijs geldt.
De discussie over het bovenstaande is weer verzand en dat betekent
dat het huidige stelsel – de ROP als weeskind en door niemand
geliefd – blijft voortsjokken zonder helder perspectief. Ik ben niet
positief over de toekomst hiervan. Ik zie wel een verbetering die
op korte termijn tot stand gebracht kan worden. Immers, een deel
van de problemen vloeit voort uit de dubbelrol van de minister
van BZK als werkgever, coördinerend bewindspersoon en wetgever
voor de specifieke rechtspositie van het overheidspersoneel.
Die petten knellen. Ik ben van mening dat de petten van werkgever
en van wetgever op verschillende ministeriële hoofden horen
te staan. De minister van BZK zou moeten kiezen voor de werkgeversrol.
De wetgevingsrol hoort ergens anders thuis. Ik denk bij
SZW. De werkgeversrol moet bij BZK blijven en de wetgeversrol
moet met grote spoed naar de minister van SZW, die in ieder geval
geen eenzijdige werkgeverspositie heeft.
Ondanks het slecht functioneren van het overleg op centraal niveau
wordt er soms nog wel iets substantieels tot stand gebracht.
Het recente rapport ‘De grote uittocht’ van VSO, SCO en het ministerie
van BZK geeft een heldere analyse van de arbeidsmarktproblemen
in de publieke sector en ook een agenda om de problemen de
baas te worden. Met andere woorden: ook al is het systeem slecht,
partijen weten elkaar wel te vinden en dat geeft hoop.