“Zoals een goed ambtenaar betaamt” Liber Amicorum - CAOP

144
de bepaling over de bescherming van het primaat van de politiek
zo ruim wordt uitgelegd, dat heroverweging of dit ook overeenkomt
met hetgeen de wetgever voor ogen stond, op zijn plaats is.
Immers, uit de wetsgeschiedenis blijkt dat primaat van de politiek
bescherming vraagt bij bijzondere politieke besluitvormingsmomenten,
zoals kabinetsformatie en collegeonderhandelingen. De
rechtspraak van de Hoge Raad brengt met zich mee dat de keuze
of bijvoorbeeld de salarisadministratie per departement decentraal
wordt gestructureerd dan wel centraal binnen het ministerie van
BZK, ook is aangemerkt als een besluit dat buiten de medezeggenschapsbevoegdheden
van de ondernemingsraad valt. 24
Indien de wetgever deze uitkomsten van de rechtspraak niet
corrigeert door de wetgeving aan te passen, valt te begrijpen dat
ambtenaren twijfels hebben bij de consistentie van de opstelling
van de overheidswerkgever. Het oorspronkelijke uitgangspunt, dat
er sprake moet zijn van een marktconforme medezeggenschapsregeling
waar alleen van wordt afgeweken als de positie van de overheid
zo bijzonder is dat deze aparte bescherming vereist, is door de
wijze waarop de rechtspraak deze wetsbepaling uitlegt, wel erg ver
van het oorspronkelijke uitgangspunt af komen te staan. Indien de
wetgever zich niet geroepen voelt op dit punt de WOR aan te passen,
wordt daarmee het beeld in stand gehouden dat de wetgever
bij het normalisatieproces de nodige (extra) ruimte voor de overheid
als werkgever wenst te creëren. Dit zal het dan ook moeilijker
maken om de ambtenaren het vertrouwen te geven dat de overheidswerkgever
er niet op uit is zijn eigen positie in het normalisatieproces
te verbeteren, maar ernaar streeft het civiele arbeidsrecht
en het ambtenarenrecht gelijk te trekken.
Het ROP-advies over de toekomst van de ambtelijke status is gekleurd
door de vakbondsachterban omdat het beeld van de overheid
als betrouwbare werkgever sterk geërodeerd is. 25 Indien de
overheid bij het vormgeven van het normalisatieproces de eigen
bijzondere positie aangrijpt om, bij een overgang naar het civiele
arbeidsrecht, voor zichzelf meer vrije (beleids)ruimte te creëren
dan uit de aard van de bijzondere positie van de overheid strikt
noodzakelijk is, zal de ontstane weerstand bij ambtenaren niet snel
wegebben.
Dit alles neemt niet weg dat het zinvol kan zijn om een aantal
bijzondere aspecten te reguleren in een apart hoofdstuk van
het BW (of in de Ambtenarenwet) voor de overheidswerknemers.