“Zoals een goed ambtenaar betaamt” Liber Amicorum - CAOP

naren een afdoende rechtsbescherming moeten hebben, maar dat
deze niet meer of minder zou moeten zijn dan die van werknemers,
zou dat uitgangspunt op z’n minst met zich meebrengen dat er dan
ook een aanpassing van het BBA dient plaats te vinden. Op grond
van artikel 2 BBA is het UWV Werkbedrijf niet bevoegd ten aanzien
van de arbeidsverhouding van werknemers bij een publiekrechtelijk
lichaam. Dit zou met zich meebrengen dat een van de
wegen van civiel ontslagrecht, de preventieve ontslagtoets bij het
UWV Werkbedrijf, zonder aanpassing van het BBA niet voor ambtenaren
zou gelden.
Daarbij komt dat in het civiele arbeidsrecht een voortdurende
discussie gaande is over het ontslagrecht. Een discussie die vooral
betrekking heeft op de toekenning van ontslagvergoedingen. De
twee wegen die het civiel ontslagrecht kent, leiden ook naar andere
ontslagvergoedingen. In de ontbindingsprocedure, waarbij hoger
beroep is uitgesloten, wordt een vergoeding door de kantonrechter
in het algemeen bepaald aan de hand van de ‘kantonrechterformule’.
Deze zou ook van toepassing worden op ambtenaren. In de
ontslagprocedure bij het UWVWerkbedrijf wordt geen beslissing
genomen over een vergoeding. Bij een kennelijk onredelijke ontslagprocedure
kan dit daarna eventueel wel aan de orde worden gesteld.
Maar de vergoeding na een kennelijk onredelijk ontslag mag
niet worden bepaald aan de hand van de kantonrechterformule, zo
heeft de Hoge Raad onlangs bepaald. 17
Het onderbrengen van het ambtenarenrecht onder het civiele arbeidsrecht
brengt dus met zich mee dat de verschillen in ontslagvergoeding,
gerelateerd aan de te kiezen ontslagroute, ook voor de
overheid zullen gaan gelden. Daarbij is het nog de vraag of een van
de ontslagroutes open staat voor ambtenaren. Deze zal opengesteld
moeten worden.
Voor de overheidswerkgever komt daar nog bij dat deze eigenrisicodrager
is voor de WW. De overheidswerkgever dient derhalve
na een ontslag de WW-uitkering nog uit eigen budget te financieren.
Dit in tegenstelling tot de civiele werkgever die voor deze
17 HR 27 november 2009, JAR 2009/305 (Van
de Grijp/Stam) en HR 12 februari 2010,
JAR 2010/72 (Rutten/Breed). Zie hierover
G.J.J.Heerma van Voss, J.J.M. de Laat, S.F.Sagel
en E.Verhulp, ‘Begroot, schat, vergoed en
bewonder: de begroting van de kennelijk onredelijk
ontslagvergoeding na 12 februari 2010’,
TRA 2010/47.
139