Open document als PDF

Scheepsveiligheid en veiligheidsmanagement
De voorbereiding voor de invoering van veiligheidsmanagement wordt
afgerond. Op basis van internationale afspraken is hiervoor het volgende
tijdschema vastgesteld:
– in 1996 voor ro-ro-passagiersschepen (volgens EU-afspraken);
– in 1998 voor tankers, bulkcarriers en de overige passagiersschepen
en
– in 2002 voor de rest van de vloot.
De in IMO-verband uitgezette lijnen en de adviezen van het veiligheidspanel
zijn uitgangspunt bij het verbeteren van de veiligheid van ro-ropassagiersschepen.
De al langer bestaande contacten tussen een aantal classificatiebureaus
en de overheid zullen nadrukkelijker worden geformaliseerd. Voor de
inspectietaken die de bureaus voor de overheid uitvoeren en voor het
meta-toezicht op de bureaus worden overeenkomsten vastgelegd.
De aanbevelingen van Lord Donaldson’s rapport «Safer Ships, Cleaner
Seas» zijn uitgangspunt bij internationale onderhandelingen om de
maritieme veiligheid te verhogen.
Door nieuwe inzichten over de rol van de overheid en de rederijen bij
het toepassen van veiligheids- en kwaliteitsmanagementsystemen
worden de voorschriften over het bemannen van schepen geheel herzien.
Als uitgangspunt geldt dat het bemannen van schepen voor de gehele
vloot op grond van een systeem wordt benaderd. Werd voorheen
gesproken over verschillende categorieën van schepen of voortstuwingsvermogens,
straks slechts over grote en kleine schepen. De systematiek is
uitvoerig uiteengezet in de nota Zeescheepvaartbeleid. Het streven is om
alleen die zaken bij wet te regelen die stoelen op internationale afspraken
en verdragen. Hierbij moet met name gedacht worden aan de vaarbevoegdheden.
Het toezicht van de overheid op de kwaliteit van individuele zeevarenden
verschuift van toezicht op verkregen theoretische kennis naar een
toetsing op bekwaamheid. Dit conform de in het herziene verdrag
betreffende de normen voor zeevarenden inzake opleiding, diplomering
en wachtdienst opgenomen «standards of competence». Bedoelde
herziening van het STCW-verdrag treedt op 1 februari 1997 in werking.
De aanvaarding van een EU-richtlijn geeft de verdere uitbouw van
havenstaat-controle een extra stimulans. De aandacht is gericht op strikte
en uniforme toepassing van de reeds in regionaal verband gemaakte
afspraken en op de verhoging van de effectiviteit van dit instrument voor
de bestrijding van substandaard schepen.
Scheepvaartverkeer
Om de identificatie van schepen – vooral schepen met milieugevaarlijke
lading – te verbeteren, wordt in internationaal verband gestreefd naar de
invoering van radiotransponders. Deze apparatuur aan boord kan een
belangrijke rol spelen bij het vanaf de kust bewaken van passerende
verkeersstromen. Daarbij kan worden gedacht aan het toezicht op de
naleving van de komende jaren in IMO-kader in te voeren verplichte
routeringsmaatregelen. Bij de identificatie van schepen en hun ladingen is
zowel de invoering van verscherpte meldingsverplichtingen, als het
ontwikkelen van elektronische systemen om gegevens tussen havens en
kustwachtcentra en tussen kustwachtcentra onderling uit te wisselen, van
belang. Reden om de ontwikkeling van dergelijke systemen in Europees
verband verder te stimuleren.
Door Nederlands initiatief is in IMO-kader de discussie gestart over de
ontwikkeling van een toekomstig wereldwijd civiel satellietnavigatie-
Tweede Kamer, vergaderjaar 1995–1996, 24 400 hoofdstuk XII, nr. 2 35