Open document als PDF

worden veroorzaakt door wijzigingen in het takenpakket, door nieuwe
(personele of financiële) randvoorwaarden of door technologische
ontwikkelingen. De rijksoverheid staat aan veel maatschappelijke en
economische veranderingen bloot. Organisatieverandering is zoals in het
bedrijfsleven een «gewoon» verschijnsel geworden.
Het mag duidelijk zijn dat de interne organisatie van Verkeer en
Waterstaat in hoge mate aan verandering onderhevig is. In dit continue
veranderingsproces kan echter niet iedere medewerker meegaan.
Hierdoor is er een (beperkte) mate van herplaatsingsproblematiek.
Naast deze herplaatsingsproblematiek van kwalitatieve aard bestaan er
ook andere categorieën; zo komt ook nog een deel voort uit de Grote
Efficiency Operatie (GEO). Tenslotte is er een categorie te onderscheiden
van interne mobiliteitskandidaten die gebruik maken van herplaatsingsinstrumenten
(los gezien van de mobiliteitsbevorderingen als gevolg van
de veranderingen in de organisatie van Verkeer en Waterstaat).
Voor enkele lopende reorganisaties heeft Verkeer en Waterstaat van het
kabinet verlenging van het Sociaal Beleidskader Rijksoverheid 1991–1994
(SBK-RO) gekregen. Het SBK-RO bevat een instrumentarium aan
faciliterende maatregelen en is afgelopen op 1 april 1995. Door de
verlenging tot 1 januari 1997 is het mogelijk om bij de langlopende
reorganisaties rechtsongelijkheid tussen medewerkers te voorkomen.
De mogelijkheden op het gebied van flankerend beleid worden mede
beïnvloed door de toekomst van de VUT-regeling. Inhoudelijk leidt het
verslechteren van het VUT-regime (verhoging van de VUT-gerechtigde
leeftijd) tot een beperking van de mogelijkheden om op sociaal verantwoorde
wijze invulling te geven aan afslankingsoperaties en reorganisaties.
Dit heeft aanzienlijk hogere uitgaven aan wachtgeld tot gevolg omdat
(voormalige) medewerkers langer voor rekening van Verkeer en Waterstaat
komen. Dit gaat mogelijk ten koste van ander flankerend beleid.
In het regeeraccoord zijn er vanaf 1996 taakstellingen aan de bedrijfsvoering
opgelegd. Deze zijn budgettair verwerkt in de begroting.
De departementsleiding heeft gemeend dat er aan de invulling van de
taakstellingen een bepaalde mate van vrijheid geboden dient te worden.
Voor de genoemde efficiency-verbeteringen zullen de in het regeeraccoord
genoemde maatregelen worden benut, aangevuld met andere
efficiencymaatregelen.
Indien blijkt dat de getroffen efficiencymaatregelen niet het beoogde
effect hebben dan kan het resterende deel van de taakstellingen door het
beperken van het takenpakket gerealiseerd worden.
Heroverweging van het inhuur- en uitbestedingenbeleid is één van de
instrumenten om efficiency-verbetering te realiseren. Binnen Verkeer en
Waterstaat wordt daarbij een onderscheid gemaakt tussen kerntaken en
niet-kerntaken. Het beleid is dat niet-kerntaken zoveel mogelijk worden
uitbesteed.
De organisatie worstelt met de opgave om toenemende investeringen
in de infrastructuur te combineren met een krimpende uitvoeringsorganisatie
binnen een beleidscontext met een toenemende complexiteit,
dynamiek en openheid van besluitvorming. Bezuinigingsdruk op
personele middelen in combinatie met een groeiend programma leiden er
toe dat het fenomeen van «communicerende vaten» gaat spelen. Bij
toenemende programma uitgaven hoort, zeker bij operationele taken als
investeringen en onderhoud een toenemende personeelsinzet. Als, zoals
in de huidige situatie, de eigen personele middelen afnemen en de
Tweede Kamer, vergaderjaar 1995–1996, 24 400 hoofdstuk XII, nr. 2 56