Karizmatik Liderlik Ve Örgüt Kültürü İlişkisi Üzerine Bir Uygulama

16
b. İnisiyatif faktörü (bireyi önemseme): Bu faktör, liderin davranışlarında işe ve işin
tanımlanmasına verdiği ağırlığı ifade etmektedir. Kişilerarası ilişkilerde güven, ikili
iletişim, astların fikirlerine saygı ve onların duygularıyla ilgilenme gibi faaliyetleri
kapsamaktadır. Araştırmaya göre (Öçal, 2002: 534-535);
- Liderin kişiyi dikkate alan davranışları arttıkça, personel devir hızı ve devamsızlığı
azalmaktadır.
- Liderin inisiyatifi esas alan davranışları arttıkça da, grup üyelerinin performansı
artmaktadır.
Davranışsal açıdan liderlik yaklaşımını araştıran bir başka sınıflandırma,
yöneticinin örgüt içindeki tercihleri ile ilgilidir. Bu sınıflandırma, işe yönelik ve bireylere
yönelik liderlik modellerini ele alır. Bu modeller 1945’te Ohio Üniversitesinde başlatılan
çalışmaların sonucudur. Bir yöneticinin olumlu liderlik davranışı olarak yerine getirmediği
fakat olumlu liderlik davranışı açısından üzerinde durması gereken davranışlar şunlardır
(Özsalmanlı, 2005: 140):
• Astlardan yardım/görüş istememek,
• Astların niteliklerinden çok kuralları dikkate almak,
• Geri besleme sonuçları üzerinde yeterince durmamak,
• Astların eleştiri ve şikâyetlerini duymamayı tercih etmek.
I.2.2.2.Michigan Üniversitesi Liderlik Çalışmaları
Davranışsal Liderlik Teorisinin gelişmesine katkıda bulunan diğer önemli bir
çalışma, 1947’de Michigan Üniversitesi’nde Rensis Likert yönetiminde yapılan
çalışmalardır. Bu çalışmaların amacı grup üyelerinin tatminine ve grubun verimliliğine
katkıda bulunan faktörleri belirlemek olmuştur. Bu çalışmalarda verimlilik, iş tatmini,