Karizmatik Liderlik Ve Örgüt Kültürü İlişkisi Üzerine Bir Uygulama

46
II. BÖLÜM
II. KARİZMATİK LİDERLİK
II.1. Karizmatik Liderlik Kavramı
Liderlik teorilerinin karmaşıklığının artması teorisyen ve araştırmacıları yeni
teoriler üretmeye zorlamıştır. Araştırmacılar liderlikte neo-genel teoriler geliştirmiş ve
liderlerin belirli özelikleri üzerinde odaklanmışlardır. Bu bağlamda ortaya atılan yeni
liderlik teorilerinden birisi de karizmatik liderlik teorisidir (Gül, 2003: 17).
Karizmatik liderlik, özellikle 1980’li yıllardan sonra daha çok gündeme gelmiş,
liderlik tarzlarında karizmatik liderliğin önemine daha çok dikkat çekilmiştir. 1980’li
yıllardan önce yapılan araştırma ve çalışmalarda karizma kavramı daha çok politik veya
siyasal liderliği, sosyal faaliyetleri ya da dini liderliği kapsayacak şekilde
değerlendirilmiştir.
Gerek yeni örgütler oluşturmayı arzu eden, gerekse de eski örgütlerini yeniden
canlandırmayı ve dinamik hale getirmeyi isteyen yöneticiler karizmatik liderliğe ilgi
göstermektedirler. Bunun yanı sıra etki alanlarını çok sayıda insana yayma,
heyecanlandırıcı vizyonlarını tüm çalışanlarla paylaşma, bir bütün olarak değişimi ve
gelişimi sağlama gibi ihtiyaçlar peşinde koşan örgüt ve yöneticileri büyük bir liderlik
anlayışını zaruret haline getirmiştir. Eskilerden beri bilinmekle birlikte, örgütsel liderlik
açısından üzerinde pek fazla durulmayan karizmatik liderlik anlayışını 1980'li yıllardan
sonra tekrar ilgi odağı haline gelmesi örgütlerin değişim dinamiğine direnç gösterememesi
şeklinde açıklanabilir (http://www.merih.net/).
Literatür incelendiğinde 1990'li yıllardan sonra karizmatik liderlik anlayışının
yaygınlık kazandığı ve etkinliğini sürdürdüğü görülmektedir. Bu nedenle karizmatik