Karizmatik Liderlik Ve Örgüt Kültürü İlişkisi Üzerine Bir Uygulama

34
I.2.3.4. Vroom ve Yetton’un Karar Verme Modeli
1973 yılında Victor Vroom ve Philip Yetton tarafından ortaya atılan bu model
liderin karar verme süreci üzerinde yoğunlaşmıştır. Bu yüzden “karar ağacı” modeli olarak
da ifade edilmektedir. Bu modelin durumsallık modeli olarak görülmesinin nedeni,
liderlerin davranışlarının kafasındaki sorulara ve bu sorulara cevap ararken içinde
bulunduğu durum hakkında yaptığı yorumların etkileşimine bağlı olmasıdır (Begeç, 1999:
55).
Modele göre beş çeşit karar verme biçimi vardır. Bunlar (Zel, 1996: 11);
Otokratik 1: Lider hâli hazırdaki bilgiler ışığında sorunu kendi kendine
çözümler.
Otokratik 2: Lider astlarından ek bilgi ister ve sorunu yine kendisi çözümler.
Danışmacı 1: Lider karar vermeden önce astlarının bireysel düşünce ve
tekliflerini alır daha sonra kararını kendisi verir.
Danışmacı 2: Lider karar vermeden önce grup olarak astlarının düşünce ve
tekliflerini alır daha sonra kararını kendisi verir.
Grup: Lider grup halinde bütün astlarını bir araya toplar ve kendi düşüncesini
empoze etmeden demokratik bir şekilde sorunun çözümü için karar alınır.
Araştırmacılar, belli durumlar karşısında hangi şekilde karar vermenin doğru
olacağını belirleyebilmek için cevaplanması gereken yedi soru tespit etmişlerdir. Bunlar;
Soru 1: Sorun bir kalite sorunu mu?
Soru 2: İyi karar verebilmem için yeterli bilgim var mı?
Soru 3: Sorun yapısal mı işlevsel mi?
Soru 4: Etkin uygulama için, astların kararı kabul etmeleri önemli mi?