Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

contrast van haar donkere wimpers op haar bleke wangen. Op de paarse
schaduw van uitputting langs de rand van haar oogleden. Ze kwam
hem zo klein voor. Zo broos. Een onmogelijke last die bovendien de
voornaamste zin van zijn leven was.
Hij had niet verwacht dat ze zo sterk zou zijn. Kinderen konden
doodsbang zijn en daar niets van laten blijken. Net zo kon een kind
tien minuten lang krijsen over een in de speeltuin opgelopen blauwe
plek. Datzelfde kind kon volledig dichtslaan wanneer het geconfronteerd
werd met een gewapende onbekende. Kinderen begrepen instinctief
dat ze kwetsbaar waren. En de meeste kinderen reageerden
op een crisis door zich zo klein mogelijk te maken, want misschien dat,
wanneer ze zich zo klein maakten dat ze onzichtbaar werden, de slechte
man hem of haar met rust zou laten.
Of misschien probeerde een kind van vier wel zo lang mogelijk te
slapen zodat, wanneer het wakker werd, haar mama en haar kat vanzelf
weer terug zouden zijn gekomen.
Jason keek van zijn dochtertje naar het bureau. Op dit late uur was
het rustig in de nieuwskamer. De werkruimtes naast de zijne waren onbezet.
Beter dan dit kon hij zich waarschijnlijk niet wensen, bedacht
hij, waarna hij de reistas pakte, hem langzaam openritste en er de computer
uit haalde die thuis op de keukentafel had gestaan.
Technisch gezien bezat Jason drie computers: de laptop die hij voor
zijn werk gebruikte, de pc van het gezin die thuis op de keukentafel
stond, en dan nog een oudere pc, de voorganger van de huidige pc, die
afgelopen jaar, na de aanschaf van een nieuwe Dell, naar de kelder was
verhuisd. Over zijn laptop maakte Jason zich geen zorgen. Hij gebruikte
hem alleen maar voor het schrijven van artikelen, omdat hij zich volkomen
bewust was van de risico’s van een draagbare computer die in principe
elk moment gestolen zou kunnen worden, of die hij gewoon zou
kunnen verliezen. Iets meer zorgen maakte hij zich over de oude PC in
de kelder. Toegegeven, hij had een officieel, van het ministerie van Defensie
afkomstig programma gebruikt om de harde schijf onleesbaar te
maken door hem met eindeloze reeksen nullen en enen te overschrijven,
maar zelfs op het ministerie vertrouwden ze tegenwoordig al niet
meer op die methode. In het geval van topgeheimen werd een harde
schijf tegenwoordig verbrand, waarbij de informatie in stof veranderde.
Hij had geen verbrandingsoven bij de hand, dus hij had gedaan wat hij
kon, en dat zou in principe voldoende moeten zijn.
100