Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

Hoofdstuk 35
‘Hier begrijp ik niets van,’ stamelde hij.
‘Dat weet ik.’
‘Leef je? Ben je het echt? Waar was je?’
Ze pakte de zaklantaarn van hem aan. Pas op dat moment rea li -
seerde Jason zich dat hij ermee had staan zwaaien in een poging zichzelf
te verdedigen tegenover zijn vrouw, die naar het scheen uit de
dood was herrezen.
Ze was helemaal in het zwart. Een zwarte broek, een zwart shirt
– kleren die hij niet van haar kende. Ze waren van goedkope makelij
en pasten slecht. Nu drong het tot hem door dat ze ook een zwart
honkbalpetje ophad. De perfecte inbrekersoutfit. Alleen: had ze ingebroken,
of wilde ze juist ongezien verdwijnen? Waarom begreep hij
niet wat er aan de hand was?
‘Ik heb het nieuws gezien,’ zei ze zacht.
Jason staarde haar alleen maar aan.
‘Mijn vader was op het nieuws van vijf uur en beweerde dat hij recht
had op de voogdij over Ree. Dat was het moment waarop ik inzag dat
ik terug moest.’
‘Hij beweert dat je liegt,’ mompelde Jason. ‘Je moeder was een keurige,
oprechte vrouw, en je vaders enige zonde was dat hij meer van
zijn vrouw hield dan van zijn dochter.’
‘Wát heeft hij gezegd?’ vroeg Sandy op scherpe toon.
‘Jij bent niet goed bij je hoofd, je hebt alcoholproblemen gehad, je
gaat met Jan en alleman naar bed en je hebt waarschijnlijk meerdere
abortussen gehad.’
Ze kreeg een kleur, maar zei niets.
‘Maar op je ouders viel niets aan te merken. Jij was alleen maar jaloers
op je moeder, en daarna was je woedend omdat ze veel te jong
was gestorven. Toen ben je dus weggelopen bij je vader, en daarna...
ben je van mij weggelopen. Je hebt ons verlaten.’ Hij verbaasde zich
erover dat die woorden, nu hij ze hardop zei, zo’n pijn deden. ‘Je hebt
mij verlaten en je hebt Ree verlaten.’
‘Ik wilde niet weg,’ zei Sandy meteen. ‘Dat moet je geloven. Er was
352