Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

hoesje aan haar ceintuur en bestudeerde haar lege mok. Wayne Reynolds
was computerdeskundige van beroep en de oom van Ethan, de
jeugdige computerfreak. Ze schonk haar mok nog eens vol. Interessant.
Om klokslag acht uur stapte Wayne Reynolds over de drempel van
Mario’s café. Aan zijn rode haar – dezelfde tint als het haar van zijn
neef – zag D.D. meteen dat hij het was. De haarkleur was evenwel het
enige wat hij met de jongen gemeen had.
Wayne Reynolds was lang – ze schatte hem iets van één meter vijfentachtig.
Zijn bewegingen waren soepel en atletisch. Duidelijk iemand
die, ondanks zijn drukke baan van het ontleden van harde schijven, elke
dag tijd vrijmaakte om te joggen. Hij droeg een camelkleurige, dunne
wollen blazer die contrasteerde met zijn donkergroene overhemd en
donkere broek. Hij trok van meerdere kanten de aandacht, en D.D.
voelde iets van opwinding toen hij regelrecht op haar afliep en niemand
anders een blik waardig keurde. Als Ethan Hastings er over een paar
jaar ook zo uit zou zien, had Sandra Jones het uiteindelijk nog niet zo
slecht bekeken.
‘Inspecteur Warren,’ begroette Wayne haar, terwijl hij haar de hand
reikte.
D.D. knikte en schudde de uitgestoken hand. De binnenkant van zijn
hand voelde eeltig. Kortgeknipte, goed verzorgde nagels. Een ronduit
aantrekkelijke hand en geen trouwring.
Godallemachtig, hoe eerder ze iets van bacon binnenkreeg, hoe beter.
‘Wil je iets eten?’ vroeg ze.
Hij knipperde met zijn ogen. ‘Oké.’
‘Mooi. Ik bestel voor ons beiden.’
D.D. benutte haar tijd aan de bar om haar ademhaling weer onder
controle te krijgen en zichzelf eraan te herinneren dat ze een uiterst
professionele instelling had en dat het haar natuurlijk niets deed om
samen met een man te ontbijten die een tweelingbroer van David
Caruso had kunnen zijn. Helaas geloofde ze zichzelf niet zo, waarschijnlijk
omdat ze altijd al een zwak voor David Caruso had gehad.
Gewapend met servetten en bestek, en ook met een kop koffie voor
Wayne, keerde ze terug naar het tafeltje. Ze keek strak toe hoe hij, met
die prachtige handen van hem, de grote mok van haar aanpakte, en
beet op de binnenkant van haar onderlip.
‘Dus,’ begon ze, ter zake komend, ‘je zit bij de staatspolitie?’
263