Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

haar tien keer meer dan zij hem ooit zou kunnen missen. Hij vroeg
zich af hoe het kwam dat hij zo verkeerd in elkaar zat dat haat hem
kracht gaf, terwijl liefde hem door merg en been ging.
Elizabeth Reyes was Sandy’s mentor en begeleidster. In de loop van
het vorige en het huidige schooljaar had Jason haar ruim tien keer
ontmoet. Een paar keer toen hij samen met Ree naar school was gegaan
om Sandy te halen omdat ze samen wilden lunchen. De keren dat hij
Sandy naar school had gebracht of haar had gehaald. Dan zwaaide hij,
en Lizbet zwaaide terug. Maar ondanks die vele ontmoetingen konden
ze niet zeggen dat ze elkaar kenden.
Ze kwam terug en deed de deur achter zich dicht. Hij zag haar een
blik op de klok werpen en vervolgens zenuwachtig haar rok glad strijken.
Maar ze stond niet voor niets al twintig jaar voor de zevende klas;
ze kon wel wat hebben. Nu rechtte ze haar schouders.
‘Ziezo,’ zei ze, kortaf, terwijl ze voor in het lokaal, bij het bord ging
staan. Jason vermoedde dat ze zich daar het zekerst voelde. ‘Phil heeft
vanochtend verteld dat Sandy sinds woensdagavond wordt vermist.
Dat de politie geen duidelijk beeld heeft van wat er gebeurd is, en dat
er geen aanwijzingen zijn.’
‘Ik was vrijdagavond naar een brand,’ zei Jason. ‘Toen ik rond twee
uur ’s nachts thuiskwam, lag Ree gewoon in haar bedje te slapen, maar
verder was er niemand thuis. Sandy’s tas en mobiele telefoon la gen in
de keuken. Haar auto stond op de oprit. Maar van mijn vrouw was geen
spoor te bekennen.’
‘Goeie god.’ Elizabeth deed geschrokken een stapje naar achteren
en leunde voor steun tegen haar bureau. Jason zag haar handen beven.
‘Toen Phil het ons vanochtend vertelde, kon ik het maar amper geloven.
Ik bedoel, stel je voor, Sandy. Ik nam aan dat het een vergissing
was. Een misverstand. Of dat jullie ruzie hadden gehad.’ Ze nam hem
nieuwsgierig op. ‘Jullie zijn een jong stel. En soms hebben jonge stellen
enige afstand van elkaar nodig om te bekoelen.’
‘Ze zou Ree nooit alleen hebben thuisgelaten.’
De vrouw schrok opnieuw. ‘Dat is zo,’ zei ze zacht. ‘Daar heb je
hele maal gelijk in. Ze zou Ree nooit alleen hebben gelaten.’ Ze zuchtte
nog eens, leek toen weer moed te scheppen. ‘Phil heeft psychologen
laten komen om de kinderen en het personeel te helpen bij de verwerking
van het trauma. Er is een protocol voor dit soort situaties, wist
170